De Kunst van Verhalende Fotografie met fotograaf Hildegard Hick

In deze aflevering van de Beeldpraat Podcast spreekt ik met fotografe Hildegard Hick over haar fotografie, haar erkenning door nominaties, en haar unieke benadering van zwart-wit fotografie. Hildegard deelt haar ervaringen tijdens de coronaperiode, haar inspiratiebronnen, en haar passie voor het onderwijzen van anderen in de kunst van het zien met onder andere haar Academie voor Verhalende Fotografie . De aflevering biedt inzicht in die wereld van fotografie . Het creatieve proces en de sociale impact van fotografie. Ze benadrukt het belang van emotie en verhaal in fotografie, en hoe spontane creativiteit kan leiden tot unieke beelden. De aflevering eindigt met een reflectie op de verbinding die fotografie kan creëren tussen mensen. Ook haar nieuwe project dat dit jaar op stapel staat komt ter sprake. 

Website Hildegard Hick: https://www.hickfotografie.nl/

Stilstaan of doorgaan:https://lecturis.nl/product/stilstaan-en-doorgaan/

Van handen wassen naar handen schudden: https://lecturis.nl/product/van-handen-wassen-naar-handen-schudden/

Chapters

• 0:00 Introductie van Hildegard Hick
• 1:26 Erkenning en nominaties
• 4:30 Zich onderscheiden in de Fotografie
• 7:57 Zwart-Wit Fotografie en Verhalende Beelden
• 11:35 Documentaire Fotografie tijdens de Coronatijd
• 15:58 Inspiratie van Beroemde Fotografen
• 17:40 De Kunst van het zien: De Academie voor Verhalende Fotografie
• 23:39 Zoekerstand en creatieve momenten
• 26:30 De kracht van verbeelding in fotografie
• 29:32 Het proces van creatieve fotografie
• 32:10 Juridische aspecten van fotografie
• 34:19 Spontane creativiteit en fotografie
• 38:55 De sociale impact
• 42:56 Verbinding en samenwerking in fotografie

Transcript

Lia Van Beest (00:01)
Hey hallo, leuk dat je weer luistert naar een nieuwe aflevering van de Beeldpraat Podcast. Voordat we beginnen eerst een korte introductie van mijn gast. Eigenlijk had deze aflevering ook het Roer Om kunnen heten, maar mijn gast verruilde het werken in het hotel voor de fotografie. De creativiteit sprak haar enorm aan. Ze volgde de fotovakschool en is nu professioneel fotograaf en heeft haar eigen academie voor de verhalen de fotografie.

Verder publiceerde mijn gast fotografe Hildegard Hick twee fotoboeken. In 2024 werd ze genomineerd voor de cultuurprijs Eindhoven en werd Hildegard derde bij de Eindhoven Business Award in de categorie woman. Welkom Hildegard en wat een goed jaar was 2024 voor jou!

Hildegard Hick (00:52)
Ja, dankjewel, ja.

Lia Van Beest (00:54)
Ja, dat was een topjaar, of niet?

Hildegard Hick (00:56)
Dat was zeker een topjaar, ja.

Lia Van Beest (00:58)
met allemaal

nominaties en prijzen. je zit echt in een een goede opwaartse flow.

Hildegard Hick (01:02)
Ja, ja.

Ja, dat kan je wel zeggen,

Lia Van Beest (01:09)
Nou dan gaan we dat met deze podcast natuurlijk verder uitbreiden. Nou kun je ook wat vertellen voor de wat de erkenning van zowel de nominatie voor de cultuurprijs als de business award voor jou als fotograaf heeft betekend.

Hildegard Hick (01:26)
Nou, allebei deze nominaties waren eigenlijk een complete verrassing. En de eerste, de Eindhovense cultuurprijs in oktober afgelopen jaar vond ik een enorme erkenning voor wat ik doe en wat ik tot nu toe heb gedaan. En voor mijn gevoel is mijn hele weg hiernaartoe een grote ontwikkeling geweest en dat dat nu eindelijk op...

of eindelijk dat dat nu op deze manier gewaardeerd werd, dat vond ik echt heel bijzonder. Het gaf me ook het gevoel van erkenning en waardering voor wat ik nu aan het doen ben. En dan ging dat vooral over mijn fotoboeken die ik uitgegeven heb, die over de coronatijd hier in Eindhoven gingen.

en met die nominatie van de cultuurprijs. Dat ging ook over wat heb je betekend voor de stad en wat betekent je nog. Met die boeken bedoel ik daarmee iets mee betekend voor de stad. Dus om heel die coronatijd als een compleet beeldverslag vast te leggen. En wat ik nu doe voor Eindhovenaren is het delen van mijn...

passie over verhalende fotografie en dat willen delen met eindhovenaren die daarin geïnteresseerd zijn, ook zeer zeker de projecten die ik met en voor jongeren uit de stad doe. En dat vond ik wel bij die erkenning van die of bij die nominatie van die cultuurprijs een hele mooie erkenning en waardering. En datzelfde is eigenlijk opgenomen in die

nominatie voor de categorie business woman 2024 en nou vind ik zelf niet echt een business vrouw maar ik onderneem wel veel ik ben verder totaal niet zakelijk maar ik onderneem wel heel veel en ja dat zat daar dan in, neem ik aan.

Lia Van Beest (03:44)
Ja precies. Dat zijn allemaal leuke opstekers. Kan je in het kort vertellen hoe je je plek in de fotografie gevonden hebt? Het is immers namelijk een hele grote vijver waarin iedereen vist en iedereen wil zijn plekje hebben. Hoe heb jij dat aangepakt?

Hildegard Hick (04:02)
Ik heb eigenlijk in het begin misschien niet helemaal bewust, maar ik heb wel geprobeerd vanaf dat ik startte om me te onderscheiden van anderen. Want iedereen was eigenlijk op dezelfde manier bezig en wat je zegt, iedereen vist in dezelfde vijver. Dus ja, wil je iets kunnen gaan betekenen, dan zul je je moeten onderscheiden of flink kunnen concurreren.

En ik heb geprobeerd om vanaf het begin niet op een voor de hand liggende manier te willen werken. dus het echt anders te doen dan anderen en opdrachtgevers die er toen kwamen ook te proberen te overtuigen in mijn manier van werken. Dat is een hele lange weg geweest en ik heb daar ook heel veel moeten laten liggen omdat andere daar beter in waren dan ik. Wat voor wat betreft.

opdrachtgevers betreffen die wilden, hoe zal ik het zeggen, de techniek stond voorop en ze wilden het perfecte plaatje hebben en dat was ook heel logisch voor de branche waarin die opdrachtgevers werkzaam waren. En ik heb daar mijn weg in moeten vinden van wat wil ik nu eigenlijk en die weg was niet de weg die ik wilde.

Lia Van Beest (05:23)
Nee, want je fotografeert voornamelijk in zwart-wit, maar niet zo zeer in een bepaald formaat, bijvoorbeeld vierkant of rechthoek of whatever.

Hildegard Hick (05:34)
Nee, dat niet. Wel zwart-wit. Dat is één van de dingen waarmee ik me probeer te onderscheiden. Zelf heb ik het idee van door te werken in zwart-wit, kom je meteen to the point. Ik wil een verhaal vertellen met mijn beelden, verhalende, fotografie. Ruis.

is een hele storende factor. En vaak als je in kleur fotografeert, ja, er hoeft maar één of ander een oranje prullenbak in beeld te staan of zoiets. En het leidt helemaal af van het onderwerp waar jij naar toe wil. En werk je in zwart-wit, dan wordt die oranje krullenbak, prullenbak, dat worden grijs tinten. En zo kom je toch dan meteen bij je onderwerp uit.

Lia Van Beest (06:27)
Want je bedoelt eigenlijk met ruis storende objecten en dat bedoelen niet dus ruis korrel.

Hildegard Hick (06:35)
Nee, korrel vind ik juist mooi, vooral met name eigenlijk, de zwarte-witte fotografie. Maar ruis bedoel ik inderdaad, of storende objecten. Of als je in kleur werkt, dan kunnen dat dus storende kleuren zijn.

Lia Van Beest (06:50)
Ja, om het even helder te krijgen, jij werkt eigenlijk niet voor opdrachtgevers als zijnde van nou, maak van mijn medewerkers een foto voor op de site of wat dan ook, of doe je dat ook?

Hildegard Hick (07:04)
Dat doe ik ook, maar dat is echt erbij. Als dat op mijn pad komt, dan doe ik dat zeker. Maar dat zijn niet de dingen waar ik achteraan loop, wat ik voorheen wel deed, omdat ik dacht, ja, ik moet aan opdrachten komen. Maar dat is nu niet meer. Ik initiateer gewoon eigen projecten en dat doe ik allemaal in zwart-wit. En bij opdrachtgevers, dan is het afhankelijk wat de opdrachtgever vraagt.

Lia Van Beest (07:26)
Mm-hm.

Hildegard Hick (07:32)
Maar vaak probeer ik hem ook om redenen ik net aangaf, zeg maar, te overtuigen wat zwart-wit kan doen. Daarmee onderscheid ik me, maar vaak ook een opdrachtgever.

Lia Van Beest (07:43)
Want je doet vooral straatfotografie en ook documentaire fotografie. Dat verweef je een beetje in elkaar of is het puur het een of het ander?

Hildegard Hick (07:57)
Nee, is eigenlijk het een en het ander. Ik wil in allebei de gevallen alle dagelijke beelden laten zien die tot de verbeelding gaan spreken. En ik wil een verhaal vertellen. Bijvoorbeeld mijn boeken over die coronatijd. Dat is echt documentair. Dat is een compleet beeldverslag geworden.

van de coronatijd hier in Eindhoven. Dat is echt documentair. De straatfotografie zal ik maar zeggen. Daarin streef ik er ook naar om een verhaal te vertellen met de beelden. Maar dat hoeft niet per se documentair te zijn. Dat kan ook gewoon een alledaags moment zijn.

Lia Van Beest (08:46)
Ja, want jij hebt het even over dat boek over de coronaperiode. Wat staat daar dan in? Mensen die elkaar van achter het glas toezwaaien? Of hoe moet ik dat zien? Wat voor foto's heb je daar in die periode gemaakt daarover?

Hildegard Hick (09:04)
Nou, daar staat eigenlijk alles in vanaf de eerste lockdown tot dat het wel weer over was, zullen we maar zeggen, na de tweede lockdown of de derde. Maar in ieder geval tijdens de eerste lockdown...

Ja, dan kreeg ik het gewoon echt letterlijk benauwd om hier alleen in huis te zitten en te denken van, mag niemand komen, je mag naar niemand toe. Maar goed, dat had ik dus niet alleen, maar iedereen. En dat maakte me op gegeven moment, nadat ik mijn angst daarin een beetje overwonnen had, heel nieuwsgierig van, hoe ziet het er nou uit in de stad? Dus toen ben ik eigenlijk iedere dag met mijn camera rondjes gaan fietsen in de stad en door wijken en ik zag allerlei dingen.

niet meer gebeuren, maar ik zag ook heel veel creatieve oplossingen die mensen bedachten voor iets wat er eigenlijk niet meer kon. Zoals bijvoorbeeld, je hebt hier, hoe heet dat, Philharmonies uit Nederland, is een klassiek orkest, die bijvoorbeeld voordeurconcerten gingen geven in wijken en die straten in die wijk, die hadden allemaal de naam van een componist. Dus ik vond dat super mooi bedacht en gingen ze in kleine groepjes

bij de mensen voor de deur die dan op een klapstoeltje voor de deur gingen zitten. Ook met maar een paar mensen kleine concertjes geef. Zo staat boek deel 1 vol allerlei mooie, vond ik nieuwe initiatieven. Maar ook heel veel verstilling, omdat het natuurlijk uitgestorven was overal. En toen...

dachten we eigenlijk dat het wel zo'n beetje voorbij was. Dus toen is dat boek uitgekomen en na een maand of twee, drie, ik weet niet meer precies, toen kwam er weer een lockdown en toen dacht ik ja, als ik documentair bezig wil zijn en een compleet beeldverslag wil maken van deze periode, dan moet ik nu door en ja, nog een boek maken. Dus dat heb ik gedaan en nou ja, zoals iedereen weet, bij die tweede lockdown toen werd de hele sfeer overal veel...

Grimmiger en nou ja, dat is ook te zien in dat tweede boek. En toch ook geprobeerd om het positieve er ook in te blijven vasthouden. ja, dat zijn echt twee documentaire boeken die samen één compleet verhaal vertellen.

Lia Van Beest (11:35)
Ja,

een tijdsbeeld over een bepaalde periode. Van welke fotografen of kunstenaars ben jij zelf door geïnspireerd geraakt?

Hildegard Hick (11:40)
Ja, ja.

Nou, in eerste instantie toen was ik net voor mezelf begonnen in 1991 en toen maakte ik foto's voor een reclameclub hier in Eindhoven die iedere maand een lezing hadden en daar iedere maand iemand anders voor uitnodigde en op gegeven moment hadden ze Paul Huf uitgenodigd en ja dat leek me bere interessant alleen als ik aan het fotograferen ben dan ben ik zo gefocust dat ik helemaal niet hoor wat er...

gezegd wordt en dat vond ik in eerste instantie wel jammer. Maar goed, was in die periode allemaal analoog werk en ik ging naar voren om foto's te maken en ik dacht, nou ik trek me weer even een beetje terug in die zaal en ik kijk wel of ik dadelijk nog een keer ga, maar op moment dat ik me terug kon trekken, kon ik natuurlijk wel meeluisteren. En toen heeft hij een zin uitgesproken dat techniek een belemmering kan zijn voor het vangen van een moment.

En ik weet niet hoe het gebeurd is, maar die zin is in mijn hoofd blijven hangen en ik wist op dat moment nog niet hoe belangrijk die eigenlijk voor me zou worden. En het is nu nog steeds eigenlijk mijn stokpaardje of mijn motto, ik weet niet hoe je het noemen moet. Dus dat was de eerste die mij blijkbaar heel erg geïnspireerd heeft. Later toen de opkomst kwam van de digitale camera's toen...

was er weer zo'n moment waarop we dachten van ja en nu, nu vissen we allemaal in dezelfde vijver, maar nu kan iedereen opeens zelf fotograferen. Dus wat nu, hoe ga ik me nu weer proberen te onderscheiden? En toen heb ik me laten inspireren door kunstenaar David Hockney, die in eerste instantie schilder was, maar later ook met fotografie aan de gang is gegaan. En ik denk dat zijn inspiratie bron misschien...

Ook wel een beetje kwam wat fotografie betreft, in ieder geval Picasso, denk ik. Maar in ieder geval allebei hebben ze portretten gemaakt van iemand in zijn huiselijke omgeving, onder andere. En die persoon vanuit allerlei hoeken en standpunten gefotografeerd. Met omgeving ook in beeld. Dus eigenlijk krijg je dan uiteindelijk een totaal...

als je dat allemaal aan elkaar legt, een totaalplaatje van iemand. Dus je leert iemand in dat ene beeld eigenlijk helemaal kennen. En op diezelfde manier zal ik maar zeggen ben ik toen te werk gegaan. ik in eerste instantie vier bekende eindhovenaren uitgenodigd om te gaan fotograferen. En uiteindelijk hebben die vier portretten groot in het...

van Abbe Museum gehangen. Ik had toen wel zoiets van op deze manier wil ik niet verder blijven gaan, maar het was wel een aanzet om een verhaal te maken en of dat nou in een portret is, maar, of überhaupt op straat, maar wel dat je dus een verhaal vertelt. En in eerste instantie ben ik dus verder gegaan met waar ik mee bezig was met familiefoto's of portretten.

maar dan wel op zo'n soort verhalende manier. Dus dat werd wel ook een heel omslagpunt. Dus David Hockney was eigenlijk de tweede. En daarna heb ik door allerlei beroemde straatfotografen, ik naar in ben gaan verdiepen, laten inspireren op het gebied van de verhalende fotografie. En binnen die groep, zal ik maar zeggen, kwam ik op een gegeven moment uit bij Alex Webb. En die...

liet mij nog weer anders kijken dan dat ik al aan het doen was door gelaagdheid aan te brengen in zijn beelden. En dat geeft letterlijk en figuurlijk nog meer verdieping.

Lia Van Beest (15:58)
Ja, had je nog een vierde persoon? Want anders wil ik even op die gelaagdheid doorgaan.

Hildegard Hick (16:07)
Ja, nee, dit was wel de vierde, zeg maar.

Lia Van Beest (16:10)
Oké, oké. Want je hebt het over gelaagdheid. Ik heb een foto van je gezien waarin je noemt van dit is een gelaagde foto. Kun je dan even iets meer vertellen hoe dat opgebouwd is?

Hildegard Hick (16:28)
Ja, je hebt het over die foto denk ik. Ja, bij gelaagdheid bedoel ik eigenlijk te zeggen dat er vooraan in het beeld iets gebeurt, in het midden en op de achtergrond. En zo krijg je dus diepte en dat is die gelaagdheid. je gaat dus als kijker ook naar alle drie die lagen kijken.

Lia Van Beest (16:33)
Dit geeft diepte.

Hildegard Hick (16:59)
Even denken. Ja, en zo heb je dus eigenlijk drie verhalen, als het ware, in één beeld.

Lia Van Beest (17:06)
Ja, ja precies.

Ja, dus duidelijk. Maar goed, je hebt dus de gelaagdheid even uitgelegd en zo, maar je bent op een gegeven moment ook begonnen met de kunst van het zien, de academie. Had je nog niet genoeg werk, wat dacht je? Ik ga ook nogmaals even de academie erbij opstarten.

Hildegard Hick (17:40)
Ja precies. dat kwam zo. Ik kreeg op een gegeven moment de vraag om hier in Eindhoven bij het Centrum voor de Kunsten een cursus over te nemen. Dat was eigenlijk gewoon een vervolg cursus fotografie. Daarnaast moest ik ook een fotografie geven. Ik merkte hoe leuk ik het vond om les te geven.

basiscursus en hoe werkt mijn camera en hoe maak ik een mooi portret of hoe maak ik een mooie landschapsfoto daar lag mijn hart niet dat was niet mijn ding en toen gelukkig mocht ik bij het centrum voor de kunsten dan een eigen cursus op gaan zetten en die noemde ik toen anders leren kijken of zoiets weet niet meer precies maar daar kwam het op neer en ik heb toen een jaarcursus opgezet waarin iedere

les een beroemde fotograaf besproken wordt, vanaf de opkomst van de fotografie tot in het nu. En er zat iedere les een opdracht bij om door de ogen van de fotograaf die we besproken hadden in het nu te gaan fotograferen. Nou, na een jaar kwam corona en toen stopte het voor mij bij het Centrum voor de Kunsten en toen dacht ik, ja maar ik vond dit zo leuk en ik vond het zo...

mooie inhoud van de cursus en de cursisten die ik toen had bij het centrum voor de kunsten die waren super enthousiast en brachten ontzettend mooi werk mee dus we stimuleerden elkaar in enthousiasme en zij wilde heel graag met mij verder en ik met hun maar ja ik had niks dus toen corona kwam toen of na corona

voor mij daar gestopt was, toen dacht ik, dan ga ik het voor mezelf doen. En toen heb ik dat eerst hier met een nieuw groepje gewoon hier thuis aan de tafel gedaan. En uiteindelijk heb ik een ruimte gehuurd hier in het Van Abbe Huis in Eindhoven. En daar heb ik dus mijn kleine academie opgericht. En ben ik met een groepje begonnen van vijf en die cursus die ik dus bij het CKE

opgezet had, ik gesplitst in tweeën. Dus twee keer vijftien lessen en daar is één groepje gestart met het eerste jaar. Nou, die waren zo enthousiast, die wilden door. Dus die begonnen met deel twee. Daarna waren ze nog steeds enthousiast, maar verder had ik niks meer. En toen dacht ik, wacht even, dat groepje van bij het Centrum voor de Kunst, die wilde ook toen door. Dus ik heb allebei die groepjes...

benaderd weer en gezegd van nou ik wil iets nieuws opzetten voor jullie heeft iemand belangstelling. Nou en nu heb ik een groepje van negen uit die twee groepen dus en die zijn nu bezig met een soort van masterclass dus eigenlijk deel drie wat weer iets heel nieuws is maar waarin we ook nog steeds beroemde fotografen behandelen maar er komen ook nog allerlei andere dingen bij we gaan naar exposities ,afspraken met fotografen zoals Willem Wernsen

Daar ben ik met een groepje naartoe gegaan. Ontzettend leuk en heel leerzaam voor ze. Dat soort dingen zijn dan de extra's in dat derde deel. En ik heb ondertussen weer een groepje die met deel 1 bezig zijn. En nu hoop ik dus dat dit gaat groeien en dat ik mijn passie kan delen. ik voel gewoon nu hoe dat een wisselwerking is.

Vind ik fantastisch.

Lia Van Beest (21:27)
Het is in Eindhoven, dus je gaat niet boven de rivieren.

Hildegard Hick (21:34)
Nee, ik ben een

tijdje bezig geweest om ditzelfde ook online op te gaan zetten, zodat ik gewoon boven de rivieren uit kan komen. Maar ik vind de interactie en het gewoon fysieke contact, vind ik zoveel mooier dat ik denk van dan maar minder cursisten, maar wel gewoon op deze manier. ja, ik hoop gewoon dat dit zich uitbreidt en mensen van...

Buiten Eindhoven zijn meer dan welkom. dan, alleen, ja, moeten ze dus één keer in de twee weken, een avondje, ja, het is eigenlijk anderhalf uur of twee uur naar Eindhoven komen en daar zijn ze van harte welkom.

Lia Van Beest (22:18)
Nou

ja, Eindhoven en omliggende plaatsen, dat is er allemaal heel kort bij toch? Mensen rijden tegenwoordig stad en land af als ze iets goeds vinden, hebben gevonden.

Hildegard Hick (22:31)
Ja precies.

Ik bedoel, ik ga zelf ook weleens voor een uurtje naar Utrecht of Amsterdam of waar dan ook. Als het je passie is en als je het interessant vindt, dan heb je er vanzelf al wat voor over.

Lia Van Beest (22:40)
Ja.

Je bent net wat je zei bij de expositie van Willem Wernsen geweest en dat was in Amersfoort. Het is niet alleen Eindhoven, maar je trekt het ook breder met de cursisten.

Hildegard Hick (22:54)
Ja, alles kan, hè?

Ja, en misschien wil

ik er nog wel workshops aan gaan koppelen zodat mensen van buiten Eindhoven, zal ik maar zeggen, als een soort van proefje met een workshop mee kunnen doen. dan misschien stimuleert dat hun, ik weet het niet, maar dat zijn allemaal ideeën die er nog broeden.

Lia Van Beest (23:22)
Ja.

Ja, allemaal helemaal leuk. Je hebt zelf anders leren kijken. Je leert de cursisten ook anders leren kijken. Staat men dan continu in de zoekerstand?

Hildegard Hick (23:39)
Ja, tenminste, misschien nog niet direct, maar dat is wel bij les 1 van deel 1 zal ik maar zeggen. Het eerste wat ik ze zeg en waar ik steeds op blijf hameren, waar je ook bent, of je nou wel of geen camera bij je hebt, kijk altijd rond. ja, ik weet van iemand anders die les heeft gehad of een docent, ik weet niet meer wat, hun cursisten.

voor de eerste les zal ik maar zeggen met een soort van diaraampje de straat opstuurde en zei houd dat maar eens de middag voor je ogen. Nou goed dat hoeven ze bij mij niet op die manier zo letterlijk te doen maar probeer wel steeds in ieder geval om je heen te blijven kijken en dan gaat de wereld voor je open je hebt zoveel zien en probeer dus dat is eigenlijk al een soort van zoekersstand en nog letterlijker probeer er meteen een

een soort frame omheen te zetten als je rondkijkt.

Lia Van Beest (24:42)
Ja, want ik zag een foto voorbijkomen van een roltrap en daar stond een winkeldame op en die had een etalagepop in haar armen en daar heb je ook weer een foto van gemaakt en ja, hoe verzin je het? Wat probeer je hier voor verhaal aan te hangen, zou ik maar zeggen.

Hildegard Hick (25:02)
Nou, eigenlijk terugkomend op je vorige vraag over die zoekerstand. Dit was dus ook zoiets. Ik was niet in de stad met het doel om foto's te gaan maken, maar ik kijk wel altijd alsof ik foto's ga maken. Dus hier ook, ik liep in een winkel en ik zag in één keer een medewerkster met die pop onder de arm, met die pop vasthoudend rondlopen.

Lia Van Beest (25:10)
Mm-hm.

Hildegard Hick (25:31)
richting roltrap En toen dacht ik nou, rennen. Dus ik ben naar de andere kant gegaan, waar je ook zo op die roltrap kon kijken. En toen zij op die roltrap stond, heb ik foto's gemaakt. zij heeft die pop op een bepaalde manier vast, eigenlijk vrij innig, zal ik maar zeggen. Dus je kunt daar je eigen verhaal bij maken. En voor mij was het, ja hoe zal ik het zeggen, het verhaal al van hoe het tot stand kwam.

Interessant ook om te laten zien bijvoorbeeld aan cursisten van dit kun je dus tegenkomen als je maar blijft kijken en in actie komt en meteen reageert. En het verhaal, het hoeft niet altijd letterlijk een verhaal te zijn en het hoeft ook niet, mijn verhaal hoeft niet het verhaal van de kijker te zijn. Als er maar iets gebeurt, als het maar iets oproept. Of een vraag kan ook he.

Lia Van Beest (26:30)
Je kan je eigen fantasie, je eigen verhaal erop loslaten.

Hildegard Hick (26:34)
Ja, En als een beeld al iets oproept, bijvoorbeeld een verhaal of een vraag, dan is het al interessant.

Lia Van Beest (26:46)
Ja, want je legt dus heel de nadruk op anders leren kijken en niet zozeer op de techniek. Je hebt dus een stelling, daar las ik ergens, liever een onscherpe foto met emotie of een verhaal dan een technisch goede foto zonder verhaal. Ja, ja ja. En techniek kan ook een belemmering zijn.

Hildegard Hick (27:04)
Ja, eigenlijk zonder ziel. Snap je?

Ja, Ook in de eerste les zal ik maar zeggen bij de cursus. Daar laat ik de cursisten, we kennen elkaar nog helemaal niet, dan zeg ik nou breng een paar foto's mee waar je heel enthousiast over bent, die je zelf gemaakt hebt natuurlijk. En ook een paar foto's waarvan je denkt van nou het is compleet mislukt. En dan gaan we kijken en dan zul je zien dat zo'n mislukte foto vaak helemaal niet mislukt is als je er maar anders naar kijkt.

En dat zit dan vaak in bijvoorbeeld bewegingsonscherpte in. En hij is ook nog onderbelicht. Maar als je even met die foto bijvoorbeeld aan de slag gaat in Photoshop, dan kun je daar een hele warme en boeiende foto van maken. En juist die bewegingsonscherpte bijvoorbeeld, of dat onderbelichte, dat kan juist het beeld versterken.

Terwijl je in eerste instantie misschien denkt van nou bewogen, maar ja, als je er op een andere manier naar gaat kijken dan zul je merken dat je er een emotie bij gaat voelen. Dus ja, in mijn ogen is een beeld niet zo snel mislukt.

Lia Van Beest (28:31)
Nee, want we gaan allemaal ook wel eens met de trein en dan over zoekerstand gesproken bij jou op het perron kan men ook niet meer normaal lopen want daar hebben we Hildegard die in de zoekerstand. Je had ook weer iets wat ja dan denk ik van ja dat zie je toch maar weer een stelletje dat op het perron liep en je had niet eens je je echte tussen aanhaling.

Hildegard Hick (28:42)
Haha, dat is wel netjes.

Lia Van Beest (28:59)
een camera bij je, je telefoon en toen zag je daar ook weer een verhaal, beeld in waarschijnlijk.

Hildegard Hick (29:06)
Ja, en dat komt eigenlijk omdat ik begin met... Morgen staat het op de planning. Ik ben er eigenlijk al een paar jaar mee bezig, maar morgen met uitvoering, met een derde fotoboek. En dat gaat daarover. Dus dat speelt zich af, of de foto's spelen zich af, op het perron, in de trein en vanuit de trein. En een aantal jaren geleden ben ik met dat...

project begonnen, niet eens toen met de doel om er een foto boek van te maken. En dat kwam omdat er iedereen in de trein mobiel werkt, of in ieder geval mobiel bezig is. toen dacht ik, ik was onderweg naar een opdracht en mijn camera stond in mijn tas naast me. Maar toen dacht ik, ik ga ook mobiel werken en ben foto's gaan maken, dus op het perron in de trein, vanuit de trein, met mijn telefoon.

Nou, dus die foto waar je het net over had, toen zat ik in de trein en ik zag mensen over het perron lopen en daar had ik een foto van gemaakt. Eenmaal thuis, dan ga ik aan mijn laptop en open ik Photoshop en ik roep die foto in beeld. wat ook heel vaak is, dan zoom ik in en dan zie je soms in één beeld, zie je meerdere momenten, zal ik maar zeggen, die je dan...

hebt vastgelegd. deze foto is ontstaan uit een groter beeld. Maar ik zoomde in en toen zag ik een jongen en een meisje die elkaar passeerden en die jongen die draaide zich om en keek naar dat meisje. Nou, ik heb dan meteen een verhaal in mijn hoofd en wat ik zie. Dus ik heb dat stuk uit dat hele beeld geplukt en ja, dan heb ik een verhalende foto.

en dat is dus een van de foto's die in het nieuwe boek moet komen.

Lia Van Beest (31:03)
Ja, dus wij kunnen jou de komende tijd in de trein op het perron en enzovoort vinden. En dan vooral in Eindhoven. Ben je al klaar met je foto's?

Hildegard Hick (31:12)
Nee, nee, nee.

Nou, nee, is niet alleen, het is zeker niet alleen in Eindhoven. Het was al reizend door het land, zeg maar, dat ik continu aan het, sorry, aan het kijken was en mijn telefoon in de aanslag had voor alles, alles wat ik zag. En vanaf dat ik op het perron liep, zeg maar, waar dan ook en in de trein en wat ik uit de trein zag. En in eerste instantie, een jaar of

Zes geleden of zoiets was ik daarmee begonnen. En toen keek ik alleen maar uit het raam en ben ik een beetje wat ik in het landschap zal ik maar zeggen voorbij zag komen. Maar later vond ik dat toch niet meer zo heel interessant en nu ben ik dus mensen gaan fotograferen. En ik heb in het afgelopen voorjaar een gesprek gehad bij de NS. Want je mag niet zomaar foto's maken op een perron en in de trein en vanuit de trein.

En ik heb nu toestemming gekregen hiervoor om er een boek van te maken en een expositie. En als het goed is, moet dat wel dit jaar gebeuren.

Lia Van Beest (32:23)
Ja, dat is ook wel goed om te weten dat foto's maken, het is in wezen een openbare ruimte denk ik, station, maar als jij het commercieel gaat doen, dan moet je misschien toestemming hebben. Klopt dat zo? Qua rechten?

Hildegard Hick (32:39)
Ja,

het zit allemaal best wel een beetje ingewikkeld, vind ik in ieder geval, in elkaar. Want ik begreep dat de perrons en de treinen geen openbare ruimte maar de eigendom van de NS. En sowieso mag je niet zomaar foto's maken waar bijvoorbeeld het logo van de NS in beeld komt, dat soort dingen.

Professioneel fotograaf, als jij documentair of artistiek bezig bent, mag je dat ook uitgeven in een boek bijvoorbeeld.

Lia Van Beest (33:17)
Maar dan moet je wel toestemming vragen.

Hildegard Hick (33:19)
Ik heb het in ieder geval wel gedaan, want ik wil niet dat ik straks iets uit ga geven en dan blijkt achteraf dat het niet mag. Dus ik heb een heel gesprek gehad en het was een erg leuk gesprek en nu aan de gang. Dus het werk, ja, ik wou zeggen eigenlijk al het materiaal ervoor heb ik intussen van al die jaren.

Maar gister ben ik naar Den Haag geweest en dan zit ik toch weer in de trein en dan denk ik, ja, dit is ook mooi. Dus ja, ik moet gauw gaan beginnen, want anders blijf ik aan de gang.

Lia Van Beest (33:55)
Op

een gegeven moment moet je gewoon keuzes maken. de welbekende fotograaf Willem Wernsen zei dan op een gegeven moment moest hij ook keuzes maken. Kill your darlings. Dus op dat punt kom jij ook, of ben je inmiddels al. Dus dat is leuk.

Hildegard Hick (34:12)
Ja, klopt. En dat

vind ik wel een hele lastige, altijd.

Lia Van Beest (34:15)
Ja, is het ook. Nou, misschien moeten dan weer een deel twee komen. Nou, lijkt het net dat ik van de laatste podcast, dat iedereen die ik interview boeken aan het schrijven is. Het is echt ongekend en cursussen geeft. Maar dat is natuurlijk niet zomaar uit de lucht komen vallen. Daar heb je allemaal goed over nagedacht. En je hebt ook niet gedacht, nou, ik ga weer eens een zoveelste cursus of een zoveelste boek. Het is allemaal...

Hildegard Hick (34:19)
Ja!

Lia Van Beest (34:41)
vanuit jou, van hoe jij het ziet en dat maakt het anders dan andere boeken, cursussen. Denk ik.

Hildegard Hick (34:53)
Ja, tenminste, het is bij mij ook allemaal spontaan en onverwachts ontstaan. Met die cursus, wat ik daar straks aangaf, ook daar wilde ik me in onderscheiden. En niet een cursus geven, een basiscursus en een vervolgcursus van hoe leer je mooi portretten of landschappen of dat soort dingen maken of hoe werkt mijn camera.

maar juist weg van alle techniek en inhoudelijk betere foto's leren maken. En met die boeken eigenlijk hetzelfde. Over die coronatijd was helemaal onverwachts. Ook in eerste instantie helemaal niet met het idee om er een boek van te maken, maar dat kwam eigenlijk omdat ik dacht, dit wordt gewoon geschiedenis, dus ik moet dit vast gaan leggen in een boek.

En nu dit, over die treinen zal ik maar zeggen, het spoorboek gaat het waarschijnlijk heten, dat is eigenlijk ook gewoon spontaan ontstaan. Dus ik heb niet van tevoren dat ik een onderwerp bedenk en denk van nou daar ga ik eens een boek over maken.

Lia Van Beest (36:00)
Ja.

Ja, want meestal als je het bedenkt en het moet gaan maken, dan wordt het hem niet. Maar de spontane dingen, dat is veel leuker. Dat het gaande weg ontstaat. Maar wat ik ook nog zit vragen, jij fotografeert dan en dan kom je thuis en dan hoor ik aan jou, je doet het even in Photoshop. Dat is het enige wat je even doet, een beetje fine tunen en that's it.

Hildegard Hick (36:16)
Ja precies.

Nou, ja, eigenlijk niet.

Lia Van Beest (36:35)
Ja, ik doe

het nu heel simpel af, maar zo bedoel ik het natuurlijk niet.

Hildegard Hick (36:40)
Nee

nee nee, Photoshop is wel het enige wat ik gebruik, want er zijn ook mensen die gebruiken Photoshop en Lightroom en noem maar op. Ik gebruik alleen Photoshop, maar dat is wel eigenlijk al vanaf het begin dat ik bezig ben. Vroeger, of het eerste deel van mijn carrière zal ik maar zeggen, was alles nog analoog en bewerkte je zal ik maar zeggen.

foto's in de donkere kamer. En dat is wat ik nu eigenlijk doe met Photoshop. Dus ik probeer om de beelden door middel van Photoshop kracht bij te zetten. Dus bijvoorbeeld meer of minder contrast te geven, dat soort dingen. wilde ik nog zeggen? ja, maar ook bijvoorbeeld wat ik net zei met die foto op het perron, dat ik kijk.

van wat zie ik eigenlijk nog meer op de foto die ik gemaakt heb en zit daar nog een ander stuk in wat ik interessant vind, zodat je soms uit één beeld meerdere beelden kunt maken. En dus dat doe ik ook in de nabewerking zeg maar in Photoshop. Dus ik zoek nog naar beelden in beelden, maar niet altijd.

Lia Van Beest (38:00)
Ja ja.

Dus je houdt het bij Photoshop. Leg je zelf een database aan of maak je mapjes of hoe doe je dat?

Hildegard Hick (38:15)
Ja, dat is mijn minst sterke kant. Ik heb wel een, hoe zeg je dat, ik maak mappen en ik heb een externe harde schijf, maar ik ben er laatst achter gekomen, daar staat dus eigenlijk, ik noemde het mijn archief, alles staat daarop van jaren, maar ik was daar ook op aan het werken en dat schijnt niet goed te zijn voor een externe harde schijf, dus ik ben nu...

met mijn broer samen ga ik dat helemaal omgooien en goed inrichten. En dat komt er ook bij kijken.

Lia Van Beest (38:50)
en de

backups maken en zo.

Hildegard Hick (38:55)
Ja, ja, ja, maar dat ik daar... Nee, dat is hetzelfde als administratie. is niet mijn ding.

Lia Van Beest (39:04)
Oké, oké, oké. Nou dan weten we dat ook even, Hildegard. Ja, wat wil je zelf nog kwijt? Wat wil je nog voor de microfoon? Ja, we hebben het gehad over boeken, cursisten, de manier van fotograferen, de stijl. O ja, print je ook zelf!

Hildegard Hick (39:18)
Ehm... Nou...

Nee, dat doe ik eerlijk gezegd niet en ik zit nu al maanden te dubben van ik wil eigenlijk gewoon hier in huis ook eens wat meer werk van mezelf hebben hangen. Er hangt één foto en die hangt er al jaren en die ben ik onderhand een beetje zat. Maar ik kan geen keuze maken en dus komt het er niet van en dan laat ik het ergens afdrukken. Ja.

Wat zou ik nog willen zeggen? Ik hoop gewoon dat ik zoveel mogelijk mensen kan enthousiasmeren met vanuit mijn passie zal ik maar zeggen. Dat ik mensen bewust kan maken van blijf als je tenminste interesse hebt in inhoudelijk betere fotografie zal ik maar zeggen. Dus blijf echt om je heen kijken. Er zat ook nog

Ik had je nog één foto gestuurd, die vond ik zelf wel, ja niet om af te drukken, maar wel, dat vond ik een ontzettend leuk moment. En dat geeft ook aan van, nou hoe blijf je kijken? Ik ging ergens naartoe waar ik ook een, ja, dat is nog wel iets wat ik wil zeggen, maar dat zal ik dan zo vertellen. Ik ging naar een project voor jongeren en...

Ik rijd die straat in waar dat dan te doen was. daar werd ik tegengehouden want er moest een vrachtwagen even in een uitrit komen. En ik zie aan de andere kant van de weg een auto staan, de deur dicht. Daar zat iemand in en zijn schoenen stonden naast de deur van de auto. Dat vond ik zo'n komisch gezicht.

Dus toen wilde ik daarom een telefoon pakken en een foto van maken, maar toen moest ik weer doorrijden van die man. En toen heb ik mijn auto ergens geparkeerd en teruggelopen naar die plek. Toen heb ik het wel gevraagd aan die man die in de auto zat, want ja, ik het ook een beetje lomp om er gewoon bij te gaan staan en me aan die foto te maken. Maar dat vond ik ook weer zo'n moment, dat ik dacht van ik zit in de auto en ja, je blijft kijken en dan zie je in één keer dat. Nou ja.

Lia Van Beest (41:43)
Ja, want ik vond toen

ik die foto zag, dat vond ik ook echt heel humoristisch eigenlijk. Want het lijkt net of die benen gewoon de deur is dichtgeslagen en de voeten die staan nog op de grond ofzo. Zo heb ik er naar gekeken in ieder geval. Misschien kijkt een andere weer anders naar. ik zo dat. Misschien bedoelde je het niet zo, maar oké.

Hildegard Hick (41:57)
Ja.

Jawel, jawel. had ook

zoiets van, hoe zit het hier, wat gebeurt hier, of wat komisch, waarom zet iemand zijn schoenen zo neer? Dus dat...

Lia Van Beest (42:14)
Ja, en als je

het van afstand bekijkt, dan lijkt het dus inderdaad net of de deur is dichtgeslagen, de benen zitten ertussen en de voeten die staan nog buiten. Zoiets. Tenminste, maak ik... Ja, ik heb heel veel fantasie.

Hildegard Hick (42:25)
Ja.

Ja,

nou zoiets, dat komt in je op. Dat vond ik ook, als je daar voorbij kijkt. Dat is hetzelfde met dat pasfoto-hokje, waar iemand normaal gesproken op een krukje gaat zitten en de benen zijn binnen het gordijntje. En je kijkt naar de camera en nu bungelden hier de benen buiten het gordijntje. Dat je denkt van, hij weet niet waar de camera zit of zo.

Dus dat soort momenten die als je maar blijft kijken, dan vang je ze en daar zit humor in.

Lia Van Beest (43:03)
Je moet het alleen wel zien en jij ziet het toevallig en je brengt het over.

Hildegard Hick (43:06)
Ja,

ja. En wat ik net zei, want ik was onderweg naar een project met jongeren, dat is ook van het afgelopen jaar wat ik heel bijzonder vond. Afgelopen jaar waar je mee begon, het was een topjaar. En daar hoorde ook bij dat ik een aantal projecten heb mogen doen met en voor jongeren. Nou ja, dat geeft zoveel voldoening als je ziet van het waren vaak jongeren met een rugzakje.

of die een steuntje in de rug konden gebruiken, om wat voor reden dan ook. En die ik ook probeerde enthousiast te maken om goed te blijven kijken en een verhaal te vertellen in hun foto's en waar ze in eerste instantie een beetje onderuit gingen hangen, zo van wat nu weer. Maar gaandeweg zo enthousiast werden en niet alleen met het bezig zijn met hun eigen foto, maar ook met elkaar en hoe dat ging.

Die verbinding die op allerlei manieren ontstond, ik vind dat prachtig. Dus dat verbinding is misschien nu een beetje een populair woord, maar het is wel, qua inhoud, geeft het zoveel voldoening. Ik vind dat erg mooi.

Lia Van Beest (44:21)
Het is meer dan een plaatje schieten of kennis overbrengen. is eigenlijk meer een sociaal gebeuren, een verbindend gebeuren. Ja, wil niet helemaal zweverig worden natuurlijk. Maar zo voelt dat wel. Ik denk dat dat fotografie, als je dat in een groep doet, dat ook connecties met elkaar kan hebben. Onderling.

Hildegard Hick (44:29)
Ja.

Nee, nee, Ja, pas op.

Ja, en

de samenwerkingen, dat werkt erg mooi.

Lia Van Beest (44:51)
Nou, Hildegard hebben wij nu alles besproken? Je kan nog van alles zeggen, maar...

Je hebt een website waar ik naartoe kan verwijzen, waar nog meer mooie foto's en werk van je staan en informatie. dat gaan we doen. Ga je nog exposeren binnenkort? nog anders? Ja, het spoorboek ga je maken, maar goed, kunnen mensen nog ergens jouw foto's gaan bekijken. Behalve je website.

Hildegard Hick (45:25)
Nou,

een website vooral ook mijn Instagram en Facebook pagina. Daar laat ik iedere keer alles zien. En op mijn website pluk ik dingen die ik op die social media heb staan, die zet ik soms op mijn website. Dus dat, ja, daar kun je het in ieder geval bij houden.

en exposeren, dat eerste volgende exposatie zal dat Spoorboek zijn.

Lia Van Beest (46:01)
Ja, helemaal prima! Ik hoop dat je het een beetje leuk gevonden hebt. We hebben het een paar keer kunnen oefenen, zal ik maar zeggen. Maar goed, dan vond je het leuk!

Hildegard Hick (46:11)
Haha.

Ik vond het hartstikke leuk.

Lia Van Beest (46:19)
Nou, helemaal

goed. Nou, misschien dat er in de toekomst, als je nog weer eens een keer wat nieuws op de rol hebt staan, dat we dan daar nog eens een keertje over kunnen gaan praten. En mocht ik met de trein gaan een keertje, dan zal ik goed om me heen kijken of ik je zie.

Hildegard Hick (46:36)
Ja.

Lia Van Beest (46:37)
En dan wil ik je hartelijk bedanken voor deze podcast met je!

Hildegard Hick (46:44)
Nou, dankjewel Lia Ik vond het echt heel erg leuk. Ik was een beetje zenuwachtig van te voren, maar het is goed gekomen.

Lia Van Beest (46:48)
Oké.

Ja,

nou het is perfect, je hebt het super gedaan. Dan dank ik je wel en dan bedank ik ook iedereen voor het luisteren naar deze Beeldpraat podcast. Voor meer informatie kijk dan in de tekst bij deze aflevering. Daar staan ook de links die we besproken hebben in deze podcast en de Beeldpraat podcast kan je ook ondersteunen met een soort petje af zeg maar. Wil je ook een keertje te gast zijn in mijn Beeldpraat podcast?

Stuur mij dan een mailtje of een berichtje en wie weet maak ik met jou de volgende podcast. Wil je niets meer missen? Abonneer je dan nu op de Beeldpraat podcast en zodra er een nieuwe aflevering online staat, word je op de hoogte gebracht. Deze podcast is te beluisteren via alle bekende kanalen zoals Spotify, etc. Nou, uiteraard kun je mij ook volgen op Facebook, Insta en andere sociale media. Iedereen bedankt voor het luisteren nogmaals en graag tot de volgende beeldpraat.