De Kunst van Foodfotografie met Lyan van Furth

In deze boeiende aflevering van de Beeldpraat Podcast ga ik in gesprek met Lyan van Furth, een bekroonde foodfotograaf en vijfvoudig winnaar van de prestigieuze Foodelia Award. Lyan neemt ons mee in de wereld van foodfotografie, waarbij hij niet alleen zijn indrukwekkende reis van reclame naar fotografie deelt, maar ook de technieken die hij gebruikt om gerechten op een onweerstaanbare manier vast te leggen.

Hoe vind je de juiste klanten? Welke rol speelt licht en compositie in het maken van het perfecte shot? En wat is de impact van AI op de toekomst van foodfotografie? Lyan bespreekt het allemaal. Daarnaast werpt hij een licht op het belang van proeven tijdens zijn werk, hoe hij zijn workflow optimaliseert tijdens fotoshoots, en de waarde van nabewerking en storytelling.

Als kers op de taart verteld hij ook over de Dutch Yellowtail waar hij zijn creativiteit de vrije loop laat en dat resulteert in een prachtig kunstwerk.

Wil je alles weten over de kunst van foodfotografie en handige tips voor fotografen en ondernemers in de culinaire sector? Beluister dan deze aflevering en laat je inspireren door de inzichten van een van de grootsten in het vak!

Website: Lyan van Furth

Foodelia

Bon Chic Bon Genre magazine

Huis Leyduin

Uitleg Dutch Yellowtail:

Yellowtail Kingfish, is een verrukkelijke makreelachtige vis die wereldwijd steeds meer erkenning krijgt. De vis staat bekend om zijn overvloed aan onverzadigde vetzuren, waardoor het niet alleen een smaakvolle, maar ook een gezonde keuze is.

Chapters

• 0:00 Introductie van Lyan van Furth
• 1:31 De Foodelia Award en zijn betekenis
• 4:10 Klantenwerving in de foodfotografie
• 6:31 Van reclame naar foodfotografie
• 9:34 De ontwikkeling van zijn fotografie stijl
• 10:46 Techniek en apparatuur in foodfotografie
• 15:08 Lichttechnieken en hun impact
• 21:37 De rol van servies en omgeving in fotografie
• 24:50 De Kunst van Compositie in fotografie
• 26:55 Workflow en Uitdagingen bij fotografie
• 30:02 Technieken voor Perfecte foto's
• 36:04 De Dynamiek van Restaurantfotografie
• 38:04 Eten en Waardering voor Kwaliteit
• 42:01 Fotografie voor Kookboeken en Magazines
• 45:21 De Kunst van Foodfotografie
• 48:08 Inspiratie en Creativiteit in fotografie
• 51:39 Technieken en Nabewerking in Fotografie
• 55:15 Fouten in Foodfotografie en Tips voor Ondernemers
• 57:02 De Toekomst van Foodfotografie en AI
• 1:01:40 Droomprojecten en Creatieve Ambities
• 1:06:16 Outro

Transcript

Lia Van Beest (00:01)
Welkom bij de Beeldpraat Podcast. In deze aflevering schuift niemand minder dan Lyan van Furth aan. Een bekroonde foodfotograaf en vijfvoudig winnaar van de prestigieuze Foodelia Award. Lyan weet gerechten vast te leggen op een manier die niet alleen de ogen verleidt, maar ook de liefde voor eten voelbaar maakt. We praten over zijn fotografie, de verhalen achter zijn beelden en wat het betekent om

op het hoogste niveau te werken. Dus maak het jezelf maar lekker makkelijk en luister naar dit boeiende gesprek met de meester in foodfotografie. Welkom Lyan heel fijn dat je mijn uitnodiging hebt aangenomen.

Lyan van Furth (00:45)
Dat was voor mij makkelijk. Ik vind het heerlijk om over mijn werk te praten en het klonk gezellig. En wat een geweldige intro zo.

Lia Van Beest (00:54)
Ja, ik maak er ook maar wat van. Maar goed, misschien doet het je nog zelfs wel te kort, want je doet niet alleen foodfotografie, en daar ben je inmiddels al wereldberoemd mee. Maar je doet natuurlijk ook andere fotografie, maar in deze beeldprijp podcast hebben we het over die foodfotografie. Je bent dus nu inmiddels al vijf keer uitgeroepen tot beste foodfotograaf ter wereld door...

Foodelia Kun je de luisteraars een beetje vertellen wat Foodelia precies is en wat betekent deze erkenning voor jou?

Lyan van Furth (01:31)
Ik was toen ik begon met foodfotografie, daar komen we natuurlijk straks ook wel op, maar toen was ik op zoek naar iets om me te kunnen meten. Ik vind het leuk om te kunnen weten hoe goed of hoe slecht ben je of wat kan ik nog leren. Toen ben ik op zoek gegaan naar een platform waar iets te winnen valt, want dan gaan natuurlijk mensen meedoen met hun beste foto's. En toen kwam ik...

Foodelia tegen, er waren er eigenlijk twee. Er zijn twee echte award websites. En deze was had de grootste community. En ik had zoiets, ja, dan ga ik daarmee beginnen en me foto's insturen. En het zijn echt duizenden fotografen van over de hele wereld die meedoen. Dus ik had zoiets, ik ga in ieder geval meedoen en dan zie ik wel waar ik kom. En toen ging het

heel snel. Ik schoot ineens omhoog in de ranking en dat doet je natuurlijk ook heel goed. Maar ik kan vooral heel erg genieten van wat er allemaal ingestuurd wordt. Dus ik vind het belangrijk dat ik in een community zit waar heel veel goed werk getoond wordt, want dat is waar ik graag naar kijk. En het is natuurlijk leuk als je daar als beste uit mag komen. En je moet elke maand moet je foto's insturen.

Lia Van Beest (02:52)
Ja.

Lyan van Furth (02:57)
En dat wordt dan gejureerd ja, degene die aan het eind van het jaar de meeste punten heeft behaald, die mag de kroon dragen.

Lia Van Beest (03:04)
En wat is het verdienmodel eigenlijk van Foodelia

Lyan van Furth (03:09)
Nou, hebben zeg maar een aantal foto's die je gratis insturen. En als je meer foto's wil insturen dan moet je daar wat voor betalen. Maar dat is eigenlijk op alle fotowetstrijden, want ik doe ook bruidsfotografie en dat soort dingen, is dat eigenlijk normaal dat je geen geld verdient, maar dat je geld kost.

Lia Van Beest (03:29)
Ja, maar het is ook echt een exposure voor jezelf, je bekendheid.

Lyan van Furth (03:35)
Ja, ik moet zeggen dat dat mij een beetje tegen is gevallen, want ik dacht, dan ben je de best van de wereld en dan gaat de hele wereld je bellen en iedereen wil met je werken. Maar het is natuurlijk bij fotografen heel bekend, maar bij een heleboel leveranciers, restaurants, dat soort dingen, ja, die weten helemaal niet het bestaan daarvan.

Lia Van Beest (03:55)
Je moet het eigenlijk hebben van mond op mond reclame in die business, in die branche.

Lyan van Furth (03:59)
Ja, Dit is echt voor

mij meer om me te kunnen meten aan mijn collega's dan dat het is om er business uit te halen, want dat is niet wat het mij brengt.

Lia Van Beest (04:10)
Nee, want nu je toch over business hebt, hoe haal je dus eigenlijk, die vraag had ik niet op papier staan, maar nu even, want hoe haal je eigenlijk je klanten binnen? Hoe doe je dat met die foodfotografie?

Lyan van Furth (04:17)
Nee, maar ja.

Ja, gaat ook... Dat is weer goed. Ik kom zelf uit de reclame wereld en dat is een mond op mond. is een... Ja, ik kan wel gaan schrijven naar een restaurant, maar die krijgen 50 van dat soort mailtjes per dag. Ja, en er zit een heleboel goede fotografen tussen. Waarom zouden we dan met mij gaan werken? En dus het is eigenlijk altijd dat ik voorgesteld word of dat ik op een event ben geweest en daar een chef tegen ben gekomen of ik ben op een beurs en ik spreek mensen.

Het gaat altijd via zoiets. is helemaal in de horeca. Het is natuurlijk een hele gezellige wereld. En dat is ook waarom ik ervoor gekozen heb. En het is ook zo dat als je gezellig contact hebt met iemand, heeft hij zoiets van, kom mijn bedrijf maar binnen. Een heleboel horeca-ondernemers zijn vaker in hun bedrijf dan thuis. Dus dat is een beetje hun huis. Dus het voelt ook zo, voor mij ook, als ik...

met bevriende chefs, als ik die wil zien, dan kan ik ze niet bij mij thuis uitnodigen, we hebben helemaal geen tijd voor. Maar dan ga ik bij ze eten. En dan ben ik bij hun thuis, ben ik te gast, zo voelt het dan een beetje. En dat is natuurlijk ook in deze hele wereld, hoe je elkaar ontmoet. Dan zegt de ene chef weer tegen de andere, ja je moet met Lyan gaan werken, of er is een event en dan word ik uitgenodigd. Ja, zo kan je, het gaat heel organisch eigenlijk.

Lia Van Beest (05:48)
Ja, het is eigenlijk net een olieflek die zich langzaamaan uitbreidt over het hele restaurantveld. Ja, nee, zeker, zeker, Ja, gelukkig maar.

Lyan van Furth (05:52)
Ja.

Ja, wel met minder vervuiling dan. Ik eet alles op namelijk.

Lia Van Beest (06:04)
ja, daar kom ik ook nog zo even op terug, want dat lijkt me super verleidelijk. En hoe hou je je gewicht op peil Bij wijze van... Maar goed, je bent ooit begonnen als conceptdesigner en je volgde een opleiding journalistieke bruidsfotografie. En hoe ben je dan uiteindelijk in het wereldje van de foodfotografie terechtgekomen? We eerst overal in de restaurants gaan eten en dachten van nou, ik vind het leuk, maar ik ga me eerst er even ineen eten of zo.

Lyan van Furth (06:06)
Haha.

Ja.

Haha.

Nee, dat was wel een goed idee geweest, maar daar waren de centen er niet voor. Maar ik heb heel lang een eigen reclamebureau gehad. Ook echt met personeel en alles erop en eraan. Ik ben toen eigenlijk een beetje opgelicht door iemand en toen dacht ik, ik kan dan weer opnieuw beginnen of ik ga iets heel anders doen. En toen ben ik dus in de journalistieke fotografie gedoken omdat ik bruilofte wil gaan doen. Ik hou van die warmte en de gezelligheid en de liefde en dat soort dingen vastleggen. Dat vind ik hartstikke leuk.

En in die opleiding moest ik iemand volgen. En dan moest ik iemand twee dagen volgen, mocht ik zelf kiezen. Echt van de ochtend tot dat diegene naar bed ging. En daar moest ik dan een verslag van maken van negen foto's. Dan moet je nagaan, je komt met 5, 6 duizend foto's aan eind van de rit. En dan moet je dus negen foto's uitselecteren. En dan moest degene die les gaven, moesten dan kunnen zien wat mijn verhaal was. En toen dacht ik, ja, ik ben altijd bezig met eten en die...

producten en dat soort dingen. Ik ga gewoon een chef vragen. Ik zat nog helemaal niet in de wereld. Ik wist ook niet wie wie was. Ja, ik kende twee, drie chefs bij naam omdat die zijn bekend. De Librije kent iedereen, ik noem maar wat. Dus ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en ik ben naar Dennis Huwaë gegaan van restaurant Daalder. Die had toen ook nog geen ster. En ik ging naar binnen. zei, ik kom via via binnen, want via via kon ik daar afspreken.

Hij keek me aan en hij zegt ja mua vertrouw je wel. Hij zegt heb je een helm want je moet wel achter op de motor want ja, ik woon in Zaandam en ik moet heen en weer. Ik zeg nou is goed, gaan we regelen. En toen ben ik dus twee dagen achter hem aangehobbelt. Het was echt heel gezellig en leuk natuurlijk ook. En toen heb ik als dank je wel heb ik foodfotos voor hem gemaakt. Hij had nog niks en het begon allemaal een beetje met Instagram en dat soort dingen. Ik praat nu over 12 jaar geleden ongeveer. 10 jaar geleden 12. En toen...

Lia Van Beest (08:05)
***

Mm-hm.

Lyan van Furth (08:29)
waren we allebei heel content met de foto's, maar ik ging kijken, want ik ben een autodidact, en ik ging kijken naar mijn collega's all over the world en ik denk ja, ik mis wat, ik voel iets wat ik niet, ja, ze zijn er blij mee, maar ik ben er niet blij mee. Dus toen ben ik gaan oefenen. Ik heb mijn eigen lichttechniek ontwikkeld. ben ja, en ik kon dat steeds bij Dennis, kon ik een beetje pielen, zeg maar, in zijn restaurant en dan belde ik hem weer op. Ik zeg ik heb weer een ideeëntje, ik wil even wat proberen. En dan had hij steeds weer foto's.

En ik kon lekker oefenen met mijn dingetjes met echte gerechtjes. voelt toch anders dan een oefenen op een appel, zeg maar. En op een gegeven moment vond Dennis het ook allemaal goed genoeg, want die was ook wel kritisch, dus dat is lekker. En toen heeft hij me een beetje voorgesteld en ja, dan gaat dat dan lopen en dan gaat inderdaad die olievlek starten.

Lia Van Beest (09:06)
Ja.

Ja, dat is super. Dat heb je meteen ook eigenlijk de volgende vraag. Hoe je er als je eerste photoshoot was, dat was dus met hem en zo doen de ben je dus daarin verder gegaan.

Lyan van Furth (09:30)
Ja. Ja.

Ja, met

Dennis heb ik echt heel veel kunnen spelen en oefenen en kijken. Dus ik was daar echt wekelijks bijna. Ik wilde echt mijn eigen lichttechniek ontwikkelen. Iedereen was aan het flitsen destijds. En ik gebruik continu licht. En dat is nu wel meer de norm, maar dat was toen helemaal niet.

Lia Van Beest (09:51)
Ja, ja.

Want waarom heb je expliciet gekozen voor continu-licht?

Lyan van Furth (10:00)
omdat ik anders niet kan zien wat ik aan doen ben.

Lia Van Beest (10:04)
Want die flits in één keer, dat is voor jou een verrassing.

Lyan van Furth (10:08)
Nee, dan moet ik steeds op mijn schermpje

kijken en helemaal inzoomen en helemaal voelen. Nu kan ik, ik voel dat licht. Het is hetzelfde als je met daglicht zelf schieten. Dan zie je direct de schaduw en ik hou van een zachte schaduw. En soms ook wel hard hoor trouwens, maar goed, we hebben het straks wel over. Maar het is een bepaald soort licht wat ik zoek en dat kan je niet altijd vinden. En dus dan moet je het zelf maken en dan heb je het altijd bij je. Maar het moest ook compact zijn.

Dus het was een combinatie van, ik kan niet met koffers vol een restaurantje binnenlopen. Dat gaat niet. Dus ik heb daar heel veel mee zitten spelen.

Lia Van Beest (10:42)
Nee,

Uiteindelijk ben je tot deze stijl, deze manier van fotograferen gekomen. Uiteindelijk. Je ziet ook heel veel mensen die dan in een heel mooi restaurant gaan eten en die schilderijtjes op het bord krijgen en dan met hun smartphone erboven gaan hangen. zie je ook veel. Wat vind jij daar nou van?

Lyan van Furth (10:51)
Ja. Ja.

Ja.

Nou, ik snap het wel, want mensen

willen natuurlijk thuis... Het zijn vaak ingewikkelde gerechtjes. Dus als jij dat moet uitleggen thuis, dan weet je de helft al niet meer. En dan zeg je, ja, dat was iets met langoustine en hier zat iets tussen van dat of dat. Dan kan je het nog uitleggen. Dat snap ik. Wat ik niet altijd snap, is dat de restaurateur dat gaat posten op zijn social media. Omdat ik denk, is zonde. Dat gerecht ziet er zoveel mooier uit. En nu ziet het er helemaal niet lekker uit, want dat...

Licht, dat mengt zich natuurlijk. is warm licht, het reflecteert van alles, het is donkerder. zo'n telefoon kan dat helemaal niet aan. Dus dat is vaak niet mooi.

Lia Van Beest (11:46)
Nee.

Maar ik denk dat dat nou ook een bepaald restaurant is die dat doet. Een sterrenrestaurant of een heel bekend restaurant zal dat ook niet als zodanig doen, denk ik. Ja, echt waar? Oké, dat is dan wel jammer, want je zou verwachten op dat niveau dat men wel weet hoe het werkt.

Lyan van Furth (12:00)
Nou dat gebeurt ook hoor. Ja. Ja.

Ja, maar het

gaat natuurlijk vaak over geld, want het is natuurlijk altijd een investering wat je moet doen. Zoveel is de investering trouwens ook niet hoor, dat ik denk van dat moeten ze makkelijk kunnen betalen. Maar je ziet ook vaak dat het gewoon is van joh, dan kunnen we prima zelf en hup, staat een bordje onder de pas. Volgens mij ziet het licht er wel goed uit, fotootje en dan rammen we hem online. Ja, dat is voor mij, doe je je eigen kunstwerk tekort.

Lia Van Beest (12:33)
Ja.

Lyan van Furth (12:40)
voelt voor mij zo, dan denk je wat zonde, er zit zoveel potentie in om dit echt mooi te maken en om mensen blij te maken met je gerecht wat je taak is, maar.

Lia Van Beest (12:51)
Ja, nee, dat is helemaal waar. En meestal heeft een ondernemer toch ook een bepaald reclame-advertentiebudget en dan zou je dat daarin mee kunnen nemen.

Lyan van Furth (13:01)
Ja, maar ze krijgen

dan bijvoorbeeld vaak, omdat er magazines langskomen of wat dan ook, dan komen er vaak fotografen en daar nemen ze vaak de foto's van over. Alleen je ziet natuurlijk dan wel in zo'n tijdlijn op de social media dat er een paar goeie tussen zitten en dan weer een paar slechte. Dus ja, die...

Lia Van Beest (13:18)
Het

is niet een consequent fotografieniveau qua belichting enzovoort. Dus dan switch iedereen van goed naar heel slecht.

Lyan van Furth (13:24)
Precies.

Ja,

en ik merk wel dat als ik ergens geweest ben, dat ze dan vaak zo blij zijn met de kwaliteit, ook van hun eigen werk natuurlijk, want ik mag het vertalen in een foto, maar zij maken dat wel natuurlijk, dat ik dan wel altijd weer terugkom, omdat ze dat dan wel vast willen houden. En ik schiet ook eigenlijk heel veel foto's in verhouding wat ik om me heen hoor met veel fotografen. Dan ben ik misschien ietsje duurder, maar als je ziet wat ze allemaal krijgen ervoor,

dan is het relatief eigenlijk veel goedkoper. Want dan hebben ze ook, ik schiet natuurlijk ook dat ze bezig zijn in de keuken, ik schiet ook hun portretten, ik schiet het interieur. Dus ze krijgen echt een heel, heel veel foto's die ze ook op social media kunnen gebruiken. Dan kunnen ze dat een beetje wisselen met gerechten en dan weer een chef die aan het koken is of iemand die aan het bedienen is. En zo krijg je heel veel content. En dan is de investering omgerekend per foto eigenlijk bijna te verwaarlozen.

Lia Van Beest (14:24)
en je zet je bedrijf ook op een bepaalde manier neer en dat heeft ook een bepaalde waarde.

Lyan van Furth (14:32)
Juist, ja. Maar ik merk wel dat

er steeds meer besef komt dat die social media wel echt degelijk belangrijk is en dat mensen daar wel echt naar kijken. zijn natuurlijk de jongere generatie die kijkt wat minder op websites om te reserveren of wat dan ook, dan doen ze dat wel. Maar ze kijken heel veel op social media. Dus ze moeten gewoon in één oog op slag zoiets hebben. dat is lekker. Daar gaan we eten.

Of dat ziet er gezellig uit, is leuk met dat uitzicht, laten we daar naartoe gaan. Ze ook nog heel lekker vlees, zie ik. Ik noem maar wat. Ja, maar dat is natuurlijk wat je wil als je naar een restaurant gaat, je echt zegt, nou, ik heb er echt zin in.

Lia Van Beest (15:02)
Ja.

Ja, de voorpret is vaak ja, doorslaggevend ook in deze. Maar goed, dan gaan we even over techniek, stijl, apparatuur en dat soort dingen. Wat neem je zoal mee in je koffer? En ga je alleen? Heb je ook nog een second shooter of iemand die je helpt het lampje vast te houden of doe je het allemaal alleen?

Lyan van Furth (15:34)
Ja, in het begin had ik nog wel eens een HLS, dat noemen we dan de Human Light Stand Maar dat hoeft niet meer. Maar ik heb eigenlijk in mijn, ik heb niet een mega grote auto, maar mijn achterbak zit eigenlijk vol met studio materiaal. Daar zit een diffuserscherm in, zitten statieven in, doekjes, gewoon studio spullen, de grote spullen.

Lia Van Beest (15:39)
Hahaha!

Mhmm.

Lyan van Furth (16:01)
En ik heb ook een apart koffertje en daar zit dan een pincetje in en een palletje en een kwastje en er zitten tandenstokertjes in en dat soort dingetjes heb ik dan ook. is dingen die ik vaak nodig heb tijdens een shoot. Dat zit in dat koffertje dus die kan ik zo open zetten en dan heb ik al mijn spulletjes daar netjes. Ik schiet zelf met een Canon, een R5. En dat is een prima camera.

Ik krijg heel vaak de vraag wat voor camera je moet kopen. Ik heb er ook weinig verstand van. Ik ken mijn camera heel goed. Ik zeg ook altijd koop een goede lens in plaats van een goede camera. Want eigenlijk alle camera's die je koopt waar je lens op kan verwisselen, eigenlijk wel goed. Ze praten natuurlijk heel erg in megapixels, omdat mensen dat belangrijk vinden. Maar dat gebruik je eigenlijk alleen maar als je echt foto's zo groot als een...

Als een flat gebouw wil gaan uitprinten, dan heb je echt mega veel megapixels nodig. Maar als jij dat op social media en gewoon in een magazine en dat soort dingen, ja, al die camera's zijn eigenlijk voldoende. Maar de lensen zijn vaak ondergeschikt aan de camera. Dus ik zou altijd investeren in een hele dure, goede lens. En ik heb ook gewoon echt de beste lensen die je kan krijgen voor mijn Canon Ik gebruik geen andere merken. Ik wil gewoon echt...

dat hebben, dan wacht ik liever en dan spaar ik liever en dan koop ik een hele goede dan dat ik daar tussen in ga zitten. Ik zie het verschil wel. En helemaal met ruis zie je dat heel erg en je wil gewoon ook de focus afstand. Dat zijn ook dingen die veel goedkopere lensen vaak niet kunnen. Dan moet je verder weg gaan staan. En dat soort dingetjes, dat zijn wel...

voor mij factoren in mijn vak die heel belangrijk zijn.

Lia Van Beest (17:53)
Want gebruik je dan prime lensen, hele licht sterke prime lensen of...

Lyan van Furth (17:57)
Ja, ik gebruik 1.85,

dat is een 1.2. Daar gebruik ik de 1.2 natuurlijk niet zo vaak, want dan is natuurlijk de helft echt weg. Maar dat is een hele fijne mooie lens, is ook loodzwaar. En ik heb een 24-70. Dat is een lens die natuurlijk, ja, soms moet je meerdere gerechten erop zetten of je moet van bovenaf fotograferen. Dat is een hele prettige lens. Dat is een 2.8 lens.

Lia Van Beest (18:01)
Ja.

Lyan van Furth (18:27)
En dan heb ik nog een 100mm macro lens. Dan kan ik echt boven op het gerechter in de kaviaar zitten. Dat zijn de drie lensen die ik heb. En dan heb ik nog wel een wide angle lens, maar dat gebruik ik meer op events of als ik echt een ruimte moet fotograferen die heel klein is. Maar eigenlijk mijn 24-70 en mijn 85, dat zijn echt mijn go-to lensen.

En dan heb ik die 100 mm ernaast als ik echt heel dichtbij moet komen.

Lia Van Beest (18:57)
En heb je dan op je camera ook een soort panel, een lightpanel-achtig iets, continu licht dat je op het gerecht schijnt of komt het altijd van een statief, continu licht?

Lyan van Furth (19:08)
Ja, ik heb

eigenlijk nooit licht van voren. Dat maakt het gerecht... Nou, ik 99 % van de keren niet mooier. Dat is echt alleen als ik bijvoorbeeld een wijnfles fotografeer of zo. En je hebt licht van de zijkant, dan krijg je in midden zo'n donkere streep. En dat is niet zo mooi, dus dan gebruik ik het wel eens. Maar daar heb ik vaak ook reflectorschermtjes voor, dus die refletteren het licht gewoon weer terug op de fles.

Dus ik werk eigenlijk met reflectorschermen in plaats van lampen overal neer te zetten. Ik gebruik eigenlijk één grote lamp en de rest reflecteer ik terug.

Lia Van Beest (19:49)
Heb je dan nog een voorkeur voor een bepaald merklamp? Want je ziet tegenwoordig Profoto, Godox roep het allemaal maar. Maakt jou niet uit of is dat ook Canon allemaal?

Lyan van Furth (19:59)
Nee,

ik weet niet eens meer hoe dat heet, is een Chinese merk. Maar ik heb een hele grote ronde schijf, maar. Ik noem het ook altijd alsof ik mijn eigen zon meeneem. Maar ik zie dat de meeste fotografen inderdaad met een ander systeem werken dan ik. Maar ik heb dit voor mezelf zo ontwikkeld en dat is het meest platte, kleine wat ik kan meenemen, wat een enorme lichtopbrengst heeft. Dus dat vind ik heel prettig.

Lia Van Beest (20:08)
Ja.

Lyan van Furth (20:26)
Ik werk ook eigenlijk bijna niet met allemaal batterijdingen en zo, want ik vind dat super onhandig. Dat loopt allemaal leeg en dan zit ik steeds met allemaal accu's en moet je allemaal mee slepen. En ik probeer natuurlijk zo min mogelijk te slepen. Ik ben al aan het slepen, maar zo min mogelijk gewoon.

Lia Van Beest (20:32)
Ja.

Ja, als het niet nodig is, waarom zou je het dan doen?

Lyan van Furth (20:46)
Ja,

en dan sta ik in restaurant en er zijn overal stopcontacten. ja, dan moet ik even lopen met mijn draadje. dat maakt helemaal niks uit.

Lia Van Beest (20:54)
Nee,

precies. De stijl is een beetje... Ja, de achtergrond donker en de voorgrond ligt. Het soort rembrand licht Clair obscur wat je doet.

Lyan van Furth (21:07)
Ja,

ik hou heel erg van het rembrandtlicht. Dat zijn natuurlijk ook de manier van schaduw. Dat is eigenlijk een beetje wat ik er mooi aan vind. Dat het wat spannender is. Nou moet ik zeggen dat ik ook, dat stond ook in je vragenlijst een beetje zo, ik verander wel. Want ik merk wel dat ik de manier van licht gebruik nog steeds heel mooi vind. Maar dat het van mij soms ook wel weer wat lichter mag.

Lia Van Beest (21:18)
Mhmm.

Lyan van Furth (21:37)
En dat heeft met smaak te maken en dat groeit allemaal een beetje. Dus dat is ook iets organisch natuurlijk. Je kijkt naar je eigen werk en je ziet ook dat er steeds meer fotografen ook zo gaan fotograferen. Ja, dan wil je toch weer ook een beetje jezelf weer onderscheiden, maar wel binnen mijn eigen smaak.

Lia Van Beest (21:57)
En heeft dan het servies waarop de gerechten liggen ook te maken met wat voor licht je gaat toepassen, hoe je dat gaat doen? Want wat ik ook zie op je foto's, dat je ook echt het servies of de omgeving waar het staat meeneemt in lijnenspel, in dat soort dingen.

Lyan van Furth (22:05)
Ja, zeker. Ja. Ja.

Ja,

dat is precies wat ik nu meer aan het doen ben. En dat deed ik dus nooit. Ik had eigenlijk altijd een soort donkere setup met een doek en een ding. Dat was dan eigenlijk een hele veilige omgeving, omdat het licht altijd hetzelfde was. Maar nu gebruik ik echt wel veel meer het restaurant, omdat ik merkte dat één, veel restaurants hetzelfde servies gebruiken. Dat zijn natuurlijk verschrikkelijk dure borden, maar die worden ook in meerdere sterrenrestaurants gebruikt.

Lia Van Beest (22:20)
Ja.

Lyan van Furth (22:45)
En die maken allemaal kunstwerkjes. Dus je ziet op een gegeven moment niet meer is dit nou bij Parkheuvel geschoten of is dit bij het Gansenest geschoten. Want die gebruiken dezelfde borden. En de chef, Eric Tas, komt ook van Parkheuvel af. En dus er zit ook een soort gevoel er soms een beetje in. Dat is niet hetzelfde, maar het kan op elkaar gaan lijken op een gegeven moment. toen dacht ik, ja, wat onderscheidt natuurlijk een...

Een restaurant is hun eigen inrichting, dus ik ben spullen uit de inrichting gaan gebruiken.

Lia Van Beest (23:20)
Ja, want dat zie ik ook echt in je foto's. Dan heb je een bord met een relief en dan de ondergrond, bijvoorbeeld tafels of zo, zet je daar op een bepaalde manier weer een lijn achter. Dat beeld wordt daar wel rustig van en het geeft een bepaalde sfeer.

Lyan van Furth (23:31)
Ja. Ja.

Dat vind ik prettig om te horen,

want dat probeer ik ook wel echt. Ik probeer het wel spannend weer te maken. Maar en ik houd van inderdaad lijnenspel en symmetrie en vormen die op elkaar aansluiten. Dus daar kijk ik ook echt naar. Maar ik vind niet dat het het gaat niet over het tafeltje en dat hoef ik niet te verkopen. Ik wil het eten verkopen, dus het moet niet te veel afleiden. Maar je mag wel zien. wat grappig, zit nu aan die tafel en dat komt dan terug in die foto. Dat je wel het gevoel hebt van

Dat is het restaurant.

Lia Van Beest (24:10)
Ja, en is dat dan ook... Kijk, meeste mensen denken, het bord moet altijd in het midden staan en het bord moet je helemaal zien. Maar jij hebt ook weleens dat je in je foto, tenminste, dacht ik, zien, dat het bord wat uit het midden en dat er een stukje van het bord af is. Dat doe je dan ook om misschien meer...

Lyan van Furth (24:28)
Ja, ik kijk wel altijd

dat... Voor mij is het gerecht. In de reclame noem je dat dan de hero. Dus dat is altijd het object waar het om gaat. Dus dat is mij het belangrijkst. Maar ik gebruik wel bijvoorbeeld een derde regel. En dan heb je een grid waar je je viewfinder in drieën verdeelt. En dan zet ik hem wel netjes op die derde snede.

Lia Van Beest (24:50)
Nou, sorry.

Lyan van Furth (24:57)
En als je dan grid overheen zou leggen, zal je dat ook altijd zien bij mijn foto's, dat het wel klopt.

Mij veel liefde.

Lia Van Beest (25:13)
Je verdeelt dan je beeld in drieën en dan zorg je dat het op die lijn komt vanuit het midden.

Lyan van Furth (25:17)
...endria.

Ja.

Ja, als je over mijn foto's heen grits zou leggen, zal je zien dat het altijd klopt.

Lia Van Beest (25:30)
Ja, tenminste een fotograaf die zal bij jouw foto's inderdaad zien dat je de regel van derde... Ja.

Lyan van Furth (25:40)
Dat geeft ook een stukje rust. En dat heb ik wel

geleerd natuurlijk als je fotografie dingen doet. Er zijn verschillende manieren om een foto te verdelen, maar, of waar je de focus legt. En ik gebruik die regels wel, omdat ik gewoon merk dat het beeld dan gewoon beter klopt. En dat is een gevoel. Want als je het net niet doet, ik zou je die twee foto's naast elkaar laten zien, dan zal je altijd diegene kiezen waar het

Lia Van Beest (26:00)
Ja.

Lyan van Furth (26:10)
Maar de uitsneden is gewoon kloppen.

Lia Van Beest (26:13)
Ja, dat kijkt gewoon lekkerder.

Lyan van Furth (26:15)
Ja, ja. Dat hoefde

ik niet meer opnieuw uit te vinden. Dat was al uitgevonden, dus ja. Ja.

Lia Van Beest (26:21)
Ja,

nee, als het wiel al uitgevonden is, waarom zou ik het nog een keer doen, toch?

Lyan van Furth (26:27)
Ja, en natuurlijk,

ik heb ook altijd voor mezelf, want ik kom natuurlijk uit een creatief vak, ik heb altijd geleerd, leer eerst de regels en daarna pas ga je buigen. Maar je begint niet met regels buigen als je ze niet kent. Ik heb eerst al die regels geleerd en dan soms pas ik ze toe en soms bewust niet. Ja, dan is dat een bewuste keuze en niet een toevaldingetje.

Lia Van Beest (26:49)
Ja, er zit meer achter het klikklak foto's maken. Je bouwt dan je studio op locatie en dat maakt niet uit of het nou een wijnkelder is of een achteraf kamertje. Wat zijn je grootste uitdagingen bij het creëren van de perfecte setting? Neem ons even mee in je workflow. Hoe ga je te werk? Je komt binnen en dan...

Lyan van Furth (26:55)
Ja, zeker.

Nee.

hoop altijd

dat ik op een dag wordt uitgenodigd dat ze dicht zijn.

Lia Van Beest (27:20)
ja, oké, je wordt uitgenodigd tijdens werkuren.

Lyan van Furth (27:21)
Want anders... Ja.

Ja, is natuurlijk vaak zo dat ze natuurlijk, ik noem me wat, een maandag-dinsdag vrij zijn en dan zijn ze met de kinderen en dat soort dingen. Ja, dan gaan ze geen fotoshoots doen, tenzij het restaurateurs zijn die samen het bedrijf hebben. Want dan zie je vaak dat ze zeggen, ik kom op maandag, gaan we dit lekker even doen. En als er lunch gedraaid wordt, ja, dan moeten ze zorgen dat ik een mooi plekje heb, want dan moet ik daar mijn spulletjes opzetten. Ik probeer natuurlijk de laatste tijd veel meer het restaurant te gebruiken.

of ik gebruik dingen uit het restaurant. Soms haal ik ook wel eens gewoon een stoel en een tafel of een krukje of ik zie een houten pilaar of weet ik veel. Dat haal ik dan richting mijn waar mijn studio staat en doe ik het daar. En dan lijkt het alsof ik gewoon midden in het restaurant heb geschoten. Dus ja, ik probeer dat soort dingen altijd even te verzamelen wat ik allemaal nodig heb. Want dan zie ik al een beetje, ik vraag hoeveel gerechten je hebt. Wat ga je maken? Chef legt me ook altijd even uit.

terecht wat hij gaat doen. Dus dat kan hij een beetje met zijn handen uitleggen. Ik heb inmiddels zoveel productkennis dat ik weet wat hij gaat doen. En dan kan ik soms ook een beetje overleggen. Ik noem me wat als hij het aftopt met een schuim. Ja, dan zeg ik probeer dan die schuim een beetje aan de zijkant te zetten, want anders zie ik de langoustine niet eronder. En dat is natuurlijk als je het aan tafel krijgt heel spannend, want dan is dat bedekt met schuim en je snijdt er doorheen en dan zie je opeens het gerecht.

Maar voor de foto, ja, dan kan je net zo goed gewoon een bord met schuim fotograferen en zeggen dat er een langostine onder ligt. Ja, dat ziet er ook niet zo lekker uit dan. Dat vraag ik altijd even. Ik vraag altijd per gerecht even het bordje. En dan kan ik dat bordje alvast even goed uitlichten en dan kan ik kijken of dat met contrast uitkomt met kleuren, met vormen.

Lia Van Beest (28:57)
Dat moet je dan geloven.

Nee, nee.

Lyan van Furth (29:17)
En dan komt het gerecht binnen en dan kan ik eigenlijk in een paar seconden heb ik ze gerecht gefotografeerd.

Lia Van Beest (29:22)
Ja, want hoe zit je dan eigenlijk met reflecties op delen waarvan je denkt van ja die reflecties die moet ik niet hebben? Ben je dan een soort grimeur die met een poedertje komt en dat gedeelte een beetje...

Lyan van Furth (29:33)
Ik

vraag altijd of de lampen uit kunnen, sowieso. Dus heb het liefst gewoon, waar ik aan het werk ben, wil ik gewoon mijn eigen licht bouwen. Dus dan heb ik geen reflectie van lampen, geen warmte invloeden van licht. Want dat is natuurlijk vaak het probleem. Ze hebben warme lampen. Ik heb een wat kouder licht en dat meent zich met elkaar. Ja, dat wordt helemaal niet mooi. Dus ik wil het eigenlijk uit hebben. Ik plak soms gewoon. Ik heb doeken bij me met statieven en dan wil ik het gewoon. Dan zet ik het voor het raam. Dat ik bijvoorbeeld niet de gele

Lia Van Beest (29:36)
Ja.

Lyan van Furth (30:02)
container die buiten staat terug zie in mijn gerecht. Dus ja, ik zorg dat ik de reflecties onder controle heb, laat ik het zo zeggen.

Lia Van Beest (30:11)
Ja, precies. En hoe lang ben je dan wel niet bezig met zo'n shoot?

Lyan van Furth (30:19)
Nou, heb mijn spulletjes in een tien minuten kwartier is dat allemaal opgezet. En in acht minuten heb ik het weer ingeklakt, want dat gaat sneller. Dus dat is bijna geen tijd en ik ga sowieso vanaf drie uur fotografie. Dus we moeten mij minimaal drie uur boeken, want anders ben ik natuurlijk het hele land door aan het rijden om ergens een uur te fotograferen. is niet rendabel, want ik rij wel eens soms gewoon anderhalf, twee uur ergens naartoe. Maar in drie uur maak ik zo verschrikkelijk veel foto's. Ik heb eigenlijk...

Lia Van Beest (30:40)
Nee.

Lyan van Furth (30:48)
Ik krijg ook alleen maar te horen van jeetje, wat kan je veel foto's schieten in zo'n korte tijd? In plaats van sommige die echt gewoon een uur doen over één gerecht. Ja, dat ken ik niet. En ik kom natuurlijk uit de bruiloften ook, waar je sowieso je camera zo goed moet kennen, want je kan bij een bruiloft niet stoppen. Je moet door. Dus je moet je camera zo goed en snel kunnen bedienen, dat je het licht al begint te lezen als je aan het lopen bent. hier staat alles stil.

Lia Van Beest (30:57)
Nee.

Lyan van Furth (31:15)
Dus voor mij is het om voor mijn camera te bedienen veel makkelijker. Want ik ben dat sneller gewend en ik mag nu in één keer gewoon, ik kan hem even rustig instellen, even een testshot doen. Nog een keer. Ja, dat is natuurlijk voor mij goud. Dat is heerlijk.

Lia Van Beest (31:19)
Ja, dat vond je ook.

Bijna

een soort slow photography. Slow food photography. Ten opzichte.

Lyan van Furth (31:32)
Ja, maar daardoor kan ik

me dus veel meer richten op de techniek en die perfectie ervan. dat heb je natuurlijk bij een bruiloft schiet je 6000 foto's en je gooit 90 procent weg.

Lia Van Beest (31:46)
Ja, en omdat je dan zoveel foto's hebt gemaakt, dan kom je thuis en dan moet je tussen al die duizenden de beste eruit halen. En hoe kritisch ben je dan op jezelf? Hou je nog wat over dan?

Lyan van Furth (31:59)
Heel kritisch.

Ja, kijk, als ik... Ja, heb je het nu over de bruiloft of even over het eten? Nee, ik het eten fotografeer, kom ik niet met duizenden foto's terug. Dan, nou, misschien 300, 400 foto's. En dat hangt er ook natuurlijk vanaf als ik de zaak meeschiet en dat soort dingen. Per gerecht schiet ik, denk ik, 20 foto's. Dus dat valt wel mee.

Lia Van Beest (32:06)
Nee, over het eten.

Oké.

Lyan van Furth (32:29)
En dan schiet ik natuurlijk van verschillende hoeken, allemaal dingetjes die ik ook soms wil proberen. Ik schiet ook vaak omdat ik weet hoe ik het ga editen. Dus als ik door mijn camera heen kijk, dan zou iemand denken, dat ziet er ook wel donker uit of zo. Maar ik weet dan precies waarom ik het doe, omdat ik het daarna ga editen. Dus ik schiet het al vaak zo dat ik weet wat ik wil.

Lia Van Beest (32:52)
En schiet je dan ook tetherd of gewoon puur en alleen?

Lyan van Furth (32:57)
Nou, dat heb ik geprobeerd, draadloos en bedraad. Alleen, dat is allemaal te traag. En dan is hij dat aan het overschrijven of hij gaat het met JPEG schieten en dan komt het wel snel binnen, maar dan is het het allemaal net niet. als ik door... Ik kijk altijd door mijn zoeker gewoon echt. Dan heb ik eigenlijk een breedbeeld tv. Als je die echt op je oog zet, dan...

Lia Van Beest (33:00)
Ja.

Lyan van Furth (33:24)
Beter kan ik het eigenlijk niet zien en daar zoom ik dan wel in en dan ga ik even kijken. Terwijl ik hem inzoom ga ik een beetje scrollen erin en dan kijk ik of de delen die ik scherp wil hebben of die scherp zijn. Dat gaat voor mij veel sneller dan schieten naar een laptop kijken, daar allemaal dingen gaan doen. En ik wil gewoon direct, ik kan veel sneller schieten als ik het niet tethered doe dan als ik het tethered doe. Want dan moet de hele tijd, dan ga ik heen en weer en soms valt die connectie weg en het is allemaal niet, Canon is er ook niet zo goed in hoor.

Lia Van Beest (33:54)
Nee, ik heb hem zelf ook de R5, maar dan voor vogelfotografie. is weer wat anders.

Lyan van Furth (33:59)
Nou ja, nee maar dat tether

schieten, Canon is helemaal niet zo bezig met bluetooth en hoe dat allemaal werkt enzo. Dat is allemaal eigenlijk verouderd. Ik ben best wel nerd en ik voel gewoon dat dit, het moet wel werken.

Lia Van Beest (34:15)
Ja, want je doet waarschijnlijk ook niet die app gebruiken van Canon, dat je zo die foto's vanuit je geheugenkaartje in die app kan laden. Waarschijnlijk.

Lyan van Furth (34:26)
Nee, dat

heb ik allemaal geprobeerd natuurlijk en dat heb ik ook meegewerkt. En ik heb wel eens een shoot gehad, reclameshoots en dat soort dingen. Dan moet dat, want dan moet de klant echt kunnen meekijken. Alleen, ik vind het allemaal veel te traag gaan. Ik wil gewoon schieten en het moet direct bam, moet er staan. Mijn nabewerking moet er overheen, dus ik moet eigenlijk een rawfoto daarnaartoe sturen. Nou, ga een rawfoto over bluetooth, dat gaat niet. Die dingen zijn 30, 35 MB.

Lia Van Beest (34:35)
Ja.

Nee.

Lyan van Furth (34:52)
En dat gaat dan over een bluetooth protocol, een out-protocol. Dat werkt gewoon niet. En dan loopt hij op gegeven moment vast en dan zit iedereen te kijken en dan ben ik al veertig foto's verder. En dan komen ze allemaal binnen weer. Ja, ik... Nee.

Lia Van Beest (34:57)
Nee, dat is...

En

dat komt ook heel onprofessioneel over waarschijnlijk, als je dat gaat doen. Want dan denken ze van wat is hier nou weer aan de hand?

Lyan van Furth (35:12)
Ja,

ik heb ook met Hasselblad geschoten bijvoorbeeld en die kunnen dat bijvoorbeeld heel goed.

Lia Van Beest (35:20)
Ja, dan moet je even doorsparen.

Lyan van Furth (35:21)
Daar zit de...

Nou, ik heb met de hassenblad geschoten, maar is voor mij geen fijne camera gewoon.

Lia Van Beest (35:28)
Nee, want wat

is jouw overweegredenen geweest om dan voor die Canon R5 te kiezen ten opzichte van de Hasselblad of een Leica?

Lyan van Furth (35:36)
Omdat het voor mij een allround

camera is. Anders heb ik een aparte camera echt voor studio werk nodig. En een aparte voor mijn bruiloften of portretten die ik schiet en dat soort dingen. En ik ben natuurlijk in restaurant. En een restaurant is heel dynamisch. Het lijkt allemaal heel georganiseerd. Dat zijn ze natuurlijk in de keuken en voor hun eigen gerechten ook. En ook voor elkaar. Maar als ik daar ben, dan zijn zij gewoon bezig met de mise en place. Aan de voorkant zijn ze glazen aan het poetsen. Dan is het opeens,

Kan je Marja even fotograferen, want ze gaat nu de wijnen uit de kast halen. Oké, neem ik mijn camera mee. Even snel instellen terwijl ik loop, want hij stond natuurlijk nog op de andere. En dan, ja, de chef is even bezig in de keuken. Hij gaat net die vis fileren. Misschien kan je die even meepakken. mijn bordje komt eraan. Sorry, doe de chef maar straks, dan gaan we nu even eerst het bordje... Ja, dat kan niet met een hasselblad. Die kan dat niet.

Lia Van Beest (36:26)
Nee, Maar je schiet dus met één camera of heb je er ook nog een backup camera bij je?

Lyan van Furth (36:33)
Ik heb

altijd een backup camera mee, ik wil het liefst gewoon op één kaart schieten, want dan kan ik het gewoon allemaal makkelijker.

Lia Van Beest (36:40)
Maar stel dat er een keer nood aan de man is, dat je zegt van hij doet het niet, zeldzaam misschien, maar dan heb je een backup.

Lyan van Furth (36:45)
Ja. nee, dan heb ik,

ik heb eigenlijk 2 R5 en ik gebruik natuurlijk voor een bruiloft gebruik ik er ook 2. Want op een bruiloft wil ik niet mijn lensen steeds moeten wisselen, dus dan heb ik gewoon 2 lensen. Op 2 camera's, ja.

Lia Van Beest (36:52)
Ja, is wel zo handig.

Ja, ja,

ja. nu heb je al die gerechten mooi gefotografeerd in de workflow, oké. Maar dan die gerechten die worden weer doorgeschroven naar de klant of prik je een vorkje mee?

Lyan van Furth (37:15)
Ik zeg altijd, maak het zo, zodat ik het kan eten. Dat is het mooiste van mijn vak, dat ik alles mag proeven en dat ik nieuwe gerechten ook vaak mag proeven natuurlijk. Want het zijn vaak de nieuwe menus die ik fotografeer. Ja, dat is natuurlijk voor mij geweldig dat ik dat kan eten. Meestal eten we het wel een beetje samen op, want soms ben ik wel 12, 13 gangen aan het fotograferen natuurlijk. Ja, dat krijg je niet weg. Dus ik probeer altijd wel te delen.

Lia Van Beest (37:39)
Ja.

Lyan van Furth (37:43)
En ik vind het gewoon leuk. En soms zijn het ook dingen die anderen nog niet geproefd hebben, dus dan eten we het samen. Maar het is niet hetzelfde als dat je daar gaat zitten en je wordt bediend en je gaat... Ik eet vaak dingen die zijn lauw of het sausje is net niet op smaak goed gebracht nog. weet je, zijn dat soort dingetjes. Maar over het algemeen zit ik echt te smikkelen.

Lia Van Beest (38:04)
Ja, ja, precies. En dan

kom je thuis en dan zeg je nee, ik hoef niet meer te eten hoor, ik heb al gegeten.

Lyan van Furth (38:12)
Nou, is meestal zo, om 11 uur beginnen de chefs een beetje met fotograferen. Nou, jij gaat na dat ik drie uur fotografeer, dus dan heb je s'avonds gewoon weer trek Maar het komt wel eens voor dat ik wat latere shoots heb. Ja, dan heb ik echt niet te eten meer 's avonds

Lia Van Beest (38:28)
Nee precies. En doordat je natuurlijk in aanraking komt met prachtige mooie gerechtjes enzovoort, dan waardeer je een gehakbal des te meer? Of juist niet?

Lyan van Furth (38:41)
Ja, ik geniet gewoon van kwalitatief goed eten en dat kan dus ook een gehaktbal zijn. dat maakt voor mij... Ja, ik ben sinds een half jaar verhuisd naar het Westland. Dus vlakbij Den Haag en dat, ja, mijn vriendin die eet bij haar ouders gewoon een prakkie. En ik vind dat dus heerlijk. Ik kan daar echt van genieten gewoon.

Lia Van Beest (38:55)
Ja.

Lyan van Furth (39:08)
Een heleboel mensen denken altijd, dat denken ze ook van een heleboel chefs, die eten alleen maar, die zitten de hele dag aan de Wagy met kaviaar ofzo, en anders kan die niks eten. ik ga aan een chef vragen wat hij thuis eet, nou dat zijn echt niet de gerechtjes die die daar kookt.

Lia Van Beest (39:27)
Nee, want ik was geloof ik al heel veel jaren geleden bij een hele bekende sterrentent in het oosten van het land. En die ging dan met zijn team op een bepaalde dag gehakballen eten. Ja, dus daar maakten ze dan zelf de gehakbal. ja, dan denk je van, krijg zulke mooie gerechten Zij zullen dus ook wel heel culinair. Maar die gehakbal zal natuurlijk ook wel heel culinair geweest zijn.

Lyan van Furth (39:34)
Ja.

Ja. Ja.

Nee, maar het

personeels eten is natuurlijk altijd... Die eten ook gewone dingen. Weet je, je kan niet iedereen een kreeftenstaart geven voor het zaak Die eten gewoon lasagne en die eten gewoon... Dus ja, ik hou ook zelf heel erg van koken en van eten. Dus ja, ik ben er ook altijd mee bezig, maar ik probeer altijd wel... En dat lukt natuurlijk echt niet, want we hebben er allemaal geen tijd voor. Maar ik probeer niet te veel...

processed meat te eten. wil wel gewoon eerlijk vlees hebben. Dus dan rij ik liever om of ik bestel het ergens of zoiets. Maar dat lukt ook niet altijd. Soms rij ik ook gewoon naar de Jumbo en dan haal ik daar mijn gehakt. Ik proef het verschil wel tussen het ene gehakt en het andere gehakt. Want dat krijg je natuurlijk wel. Hoe meer mooie producten je eet, des te meer je het ook gaat proeven van hey, dat visje was niet helemaal vers.

Lia Van Beest (40:48)
Nee, nee.

Lyan van Furth (40:48)
Omdat ik

natuurlijk altijd verse vis krijg. Ik krijg altijd het beste van het beste groente, ik noem maar wat. Dus je gaat het verschil wel proeven, maar het is niet zo dat je... dat ik meteen iets niet kan eten.

Lia Van Beest (41:00)
Nee. Nee, precies.

Lyan van Furth (41:02)
Ik geniet

er gewoon van als mijn schoonmoeder gewoon een heerlijk prakje maakt. En zij heeft dan vaak zoiets van, vindt-ie dat dan wel lekker? En ik heb zoiets, ja, ik kan hier echt van genieten. Ik word gewoon blij ervan. Ja.

Lia Van Beest (41:13)
En als je zelf

kookt, ga je dan op de culinair tour of is het dan gewoon?

Lyan van Furth (41:20)
Nee,

ik snap wel voor mezelf dat ik een beperking heb dat ik niet zo kan koken als dat zij dat doen. Dat is hetzelfde als dat de chef wel een leuke foto kan maken, maar die kan ook niet wat wij doen als fotografen. Maar ik let wel heel erg op mijn producten en ik leer natuurlijk veel smaken. Dus je leert soms dat sommige combinaties heel lekker bij elkaar kunnen zijn, waar je normaal niet op komt. Maar wij kunnen het niet.

Een pan van 2x2 met botten in laten koken tot een juice weet je dat doe je thuis niet. Sommige dingen kan je ook helemaal niet maken.

Lia Van Beest (42:01)
Nee, nee, precies.

Lyan van Furth (42:02)
Of tenminste niet

in een niet kleinschalig weet je. Je gaat niet een hele tour uithalen om een paar druppels gel in een bolletje te krijgen. Ja, dat ga ik niet doen. Dat vind ik echt onzinnig.

Lia Van Beest (42:17)
En trouwens, wat schiet me nou te binnen, maak je ook foto's voor boeken, voor restaurants of kookboeken, laat ik het zo zeggen. Dat moet ik zeggen.

Lyan van Furth (42:29)
Nou, er

wordt af en toe wel wat gevraagd. Ik zou het ook wel wat meer willen doen. Het vervelende is alleen dat er vaak geen budgetten voor zijn. En ik natuurlijk gewoon op factuurbasis moet werken, want anders kan ik mijn hypotheek niet betalen. En ik zou dat dan heel graag willen doen soms, maar het kost gewoon veel tijd. En er moet ergens een investering komen, omdat ik dan niet kan werken op dat moment. En dat is er vaak niet.

Lia Van Beest (42:57)
Nee.

Lyan van Furth (42:58)
Maar ik vind dat

heel leuk om te doen, maar ik schiet wel voor magazines, bijvoorbeeld dat gebeurt wel.

Lia Van Beest (43:03)
En waar zouden we je foto's zoal in kunnen zien? In welke magazines?

Lyan van Furth (43:08)
Nou,

heel veel chefs hebben natuurlijk ook zelf vaak interviews. in heel veel van die bladen komen natuurlijk mijn foto's voorbij. En ik schiet zelf heel veel voor BCBG Magazine. Dat is echt een high-end glossy magazine, wat ook echt bij de sterrenrestaurants en hogere segmenten ligt. En daar schiet ik heel veel foto's voor. En dan mag ik ook naar heel veel restaurants toe om daar te fotograferen.

Lia Van Beest (43:36)
Is er ook een gerecht waarvan je zegt, daar is geen goede foto uit te halen?

Lyan van Furth (43:44)
Nee, heb ik nog nooit gehad. Nee. Nee, je kan altijd aan... Ja, ook Chilli con carne ja.

Lia Van Beest (43:46)
Nee, dus ook Chili... Ja,

want dat zag ik voorbij komen.

Lyan van Furth (43:53)
Ja, maar ik vind dat je kan nog heel veel doen met de presentatie. Je kan natuurlijk, als je daar een mooi witschaaltje omheen doet en je legt daar even een takje van iets op, al is het iets groens, een peterselie, ik noem maar wat, of iets van het ingrediënt erbij, dan je kan al heel snel iets wel smakelijk maken. Alleen bij sommige dingen moet je meer je best doen dan bij andere dingen. Ja, dat is wel zo.

Lia Van Beest (44:13)
Ja,

En een kroket, daar kan jij ook nog een wereldsfoto uithalen.

Lyan van Furth (44:21)
Ik weet niet of het een award winning foto wordt, je kan natuurlijk heel veel doen. kan een kroket ophangen aan touwtjes. Je kan van alles verzinnen om iets natuurlijk nog wel grappig te maken of smakelijker te maken. Dus er zijn altijd oplossingen. Ik vind vaak soms de combinatie met de ambacht ook belangrijk. Ik werk ook bijvoorbeeld voor iemand die maakt met de hand al die...

borden met kermiek en zo. daar ben ik, mocht ik ook bij hem komen fotograferen, toen ben ik gewoon drie uur met hem meegelopen, achter hem aangehobbeld, terwijl hij bezig was met zijn vak. En dan kan hij ook een verhaal vertellen, want dat vind ik dus zo leuk, dat hij een verhaal kan vertellen van kijk, dit is wat ik doe en dit is het mooie bordje dat eruit komt. Want als jij zijn eindresultaat ziet, zonder dat je weet dat hij het met de hand heeft gemaakt, hij is zo goed.

Je zou het baas denken dat hij het zo uit het Sligro dat je het daarvandaan hebt gehaald, ik noem maar wat. En dan zie je die ambacht en ik vind die combinatie vaak belangrijk. En dat is natuurlijk ook als iemand handgemaakte kroketten, om het dan even te doen, dan is het soms mooi om te zien hoe het wordt opgebouwd. Dat je echt kan vertellen van kijk, het ziet er misschien hetzelfde uit, maar dit is wel wat je krijgt.

Lia Van Beest (45:44)
Ja, het is ook een stukje storytelling in de foto

Lyan van Furth (45:47)
Ja, dat

heb ik natuurlijk heel erg geleerd bij mijn bruiloften en mijn opleiding.

Lia Van Beest (45:53)
Ja, Maar welke fotografen inspireren jou op het gebied van foodfotografie?

Lyan van Furth (45:59)
Nou,

dat zijn er heel veel, omdat ik ook echt de hele dag daarna zit te kijken. Ik volg er ook veel en ik comment ook op veel fotografen omdat ik gewoon als ik het goed vind, vind ik het goed. Ik heb geen haat naar dat soort dingen. Persoonlijk vind ik Pieter de Hoop echt heel erg goed. Echt een fotograaf die ook licht leest, dingen probeert, kijkt, spannende foto's maakt.

Veel verschillende...

technieken gebruikt om het beste eruit te halen. Dus daar kan ik wel echt van genieten als ik daarnaar kijk. En daarnaast zijn er nog een heleboel waar ik de naam niet eens van weet, omdat ik foto's gewoon like of comment van, wat een prachtige foto, maar dan weet ik niet nu uit mijn hoofd wie dat dan zijn. Maar eigenlijk iedereen die ik volg op mijn Instagrampagina, zijn of restaurants of het zijn fotografen, zeg maar, en voor de rest interesseert het me allemaal niet.

Lia Van Beest (46:58)
Nee,

dat heeft denk ik iedere fotograaf wel. Je kijkt bij collega fotografen en denkt nou dat is mooi, dat is mooi. En voor de naam, ja, oké, what's in the name?

Lyan van Furth (47:09)
Ja, en ik

kijk ook naar niet goed fotografen, want soms is het gebruik van licht wat ik heel mooi vind. Je hebt bijvoorbeeld van die zwart-wit fotografen die op straat van hele mooie stillevens kunnen fotograferen. En daar kom ik dan bijvoorbeeld soms iets in tegen dat ik denk, jeetje dat is tof gedaan. Dat kan ik ook wel doen met zo'n reflectie op een weet ik veel. dan soms haal ik er iets uit waarvan ik denk, wat leuk. En ik heb ook een eigen mapje waar ik soms, ja, soms is er wel zo'n schroevendraaier ergens gefotografeerd. Dan denk ik, wat leuk.

zo'n harde schaduw die dan op zo'n geel vel valt, ik noem maar wat, en dan maak daar een screenshot van en dat gaat dan mijn inspiratiemapje in. dan soms ga ik er even doorheen en denk, dat kan ik tof, dat kan ik vandaag gaan gebruiken misschien een keer, je. En dan zo ga ik een beetje proberen je steeds creatief te blijven.

Lia Van Beest (47:55)
en jezelf te vernieuwen op die manier.

Lyan van Furth (47:58)
Ja, maar ook echt uit een soort, ik wil het en niet omdat nu moet ik iets commerciëls gaan verzinnen. is meer, ik vind het leuk om dat te proberen en dan ga ik dat doen.

Lia Van Beest (48:08)
En zie je dan ook een soort stijgende lijn in van toen je begon met fotograferen, foodfotografie begon te fotograferen en nu, waar je nu staat in je creatieve proces.

Lyan van Furth (48:22)
Ja, dat is altijd lastig natuurlijk omdat je dan creatief iemand moet vragen, want die is nooit tevreden. Maar ik merk wel, je kunt toevallig dit achter mij zien. Dat is ook...

Lia Van Beest (48:30)
Ja, ik wilde dat

al vragen. Ik denk, wat hangt daar? Een vis.

Lyan van Furth (48:35)
Ja,

ik heb daar een 3-luik van gemaakt. En ik merk wel dat steeds meer mensen zijn die ook geïnteresseerd zijn om dat soort dingen echt thuis op te hangen. ik heb ook in Haarlem, is er een prachtig pand, er hangen ook allemaal foto's van mij. En ik merk wel dat ik het leuk vind om ook wat meer vrijwerk te doen. Omdat ik merk dat mensen het leuk vinden om in hun huis op te hangen. En dat vind ik weer een hele eer. Dat iemand betaalt voor mijn werk en mijn creativiteit om dat dan in zijn huis op te hangen.

Lia Van Beest (49:05)
Ik moet ook heel eerlijk zeggen, ik vind hem ook prachtig tenminste van wat ik zo kan zien, reflecteert wel een Philips Hue lamp in volgens mij. Dus, my, ja dan kunnen we goed met elkaar praten want bij mij hangen ze ook. Maar dat is dus een foto van een vis, maar heel mooi met kleurrijk en toch

Lyan van Furth (49:13)
Ja, heel goed gezien. Dat is mijn hele huis, is Philips Hue Ik ben een nerd, dat zei ik al net.

Ja.

Lia Van Beest (49:32)
Ja, wat is het? Misschien kan je het even vertellen en misschien post ik hem dan bij de promos erbij ofzo.

Lyan van Furth (49:40)
Ja, ik kan hem straks even naar je toe sturen. Het was een opdracht voor de Dutch Yellowtail. Dus de geelstaarttonijn heet dat dan denk ik in de Nederlands. En dat wordt hier in Nederland ook gekweekt. En dat komt normaal uit Japan. Komt die vis, maar zij kweken dat hier. En die kingfish, zoals ze dat noemen, die wordt ook aan veel sterrenrestaurants aanleverd. Want die vinden het leuk om natuurlijk ook met Nederlandse producten vaak te werken.

Lia Van Beest (49:54)
Ja.

Lyan van Furth (50:10)
En ik heb daar een photoshoot voor gedaan. Alleen, had zoiets van ja, ik wil eigenlijk ook gewoon iets creatiefs ermee doen. En toen heb ik gekleurde lampen gepakt en toen ben ik eigenlijk een beetje gewoon gaan pieelen. heb hem echt gewoon geschoten met gekleurd licht in plaats van daarna dat te photoshoppen. Omdat toch dingen anders reflecteren. Dat krijg je bijna niet voor elkaar in Photoshop. Ik heb wel met de achtergrond later gespeeld. En ja, ik heb er eigenlijk een soort naar mijn eigen smaak iets van gemaakt. Ik vond het gewoon zelf heel leuk.

Lia Van Beest (50:26)
Ja ja.

Lyan van Furth (50:40)
En toen ging ik dat laten zien aan mensen, omdat dat natuurlijk voorbij komt in je portfolio, weet ik veel. En toen kreeg ik allemaal mensen die echt, dat vind ik zo mooi, ik wil dat in mijn huis hebben. ik dacht, oké. En dan, ja, dat voelt even heel raar. Maar aan andere kant dacht ik, ja, het is ook wel weer een hele eer dat mijn eigen creativiteit dat aanslaat bij mensen. Ja, dat is een soort kroon op je werk.

Lia Van Beest (51:00)
Ja, want het is

geprint op dibond ofzo?

Lyan van Furth (51:06)
Nee, ik print op metaal

Lia Van Beest (51:08)
ja, ja, ja, ja, dat had ook. Ja.

Lyan van Furth (51:09)
Ja, niet op aluminium,

maar echt op metaal, want dat is echt heel mooi strak en diep.

Lia Van Beest (51:15)
En daar verder zit geen laag overheen. is direct... Ja ja. Oké. Volgens mij is hier markt voor 100 procent.

Lyan van Furth (51:20)
Ja, er zit een soort UV coating overheen, want hij kan ook echt buiten hangen. Ja, want anders verkleurt dat heel snel.

maar daar zou ik dus best wel wat meer mee willen doen, omdat ik ook mijn eigen creativiteit meer kwijt kan.

Lia Van Beest (51:39)
Ja, Want je zegt Photoshop en zo, in je foodfotografie ga je ook nog in de nabewerking door de Photoshop Lightroom Capture One, whatever heen? Of heb je bepaal...

Lyan van Furth (51:52)
Ik gebruik

alleen maar Lightroom en Photoshop. Omdat ik daar eigenlijk alles mee kan doen. ik al echt, toen in mijn reclamentijd zat ik, nou vanaf Photoshop 1.2 volgens mij ben ik ingestapt. ja, ik weet echt alles wat je ermee kan doen. En je krijgt natuurlijk steeds nieuwe features erbij en ik ben gewoon meegegroeid. ja, ik kan echt alles met die twee programma's.

En ik merk ook dat veel fotografen dat niet hebben. Die gooien er een filter overheen en dan ziet er alles er half bruin, oranje uit en dan is het hetzelfde. Maar ik heb wel mijn eigen presets gemaakt natuurlijk, omdat dat makkelijker werkt. Maar dat is meer een uitgangspunt, omdat ik een bepaalde stijl mooi vind. Dus ik weet dat ik dat altijd wil. En vanaf daar ga ik wel... Ik weet wel aan welke metertjes ik moet trekken. Ik laat ook dingen in Photoshop om ze...

Ik haal alle stofjes weg en dat soort dingen. Ik ben wel heel precies met dat soort dingen. Soms weet ik zelfs, ik noem maar wat, wordt een kanel gemaakt van ijs en zit er een luchtbelletje in. Dat haal ik dan weg. Of een langoustine wordt gegrild en ik weet inmiddels uit mijn ervaring dat de uiteindjes dan net niet zwart zijn. Dat kan ik dan soms nog wel eens even voor zijn photoshoppen. Dat zeg ik al ook tijdens de shoots. zeg, die uiteinden dat fikst ik wel. Dan zit ze me zo aan te kijken, van hoe weet je dat? Maar weet je dus dan...

Zo kan ik ook een beetje werken. Soms is het makkelijker om door te werken op locatie en thuis iets te doen. En sommige dingen weet ik gewoon, ja, dat gaat met twee uur van mijn leven kosten. Laten we dit even opnieuw doen. Of anders, of weet ik veel.

Lia Van Beest (53:27)
Ja,

oké. Je bent dus erg kritisch op jezelf en heel perfectionistisch.

Lyan van Furth (53:35)
Ja, ja. Maar ik heb ook

wel, en ik moet zeggen, ik heb... Mijn vriendin is dan ook echt iemand die kritisch kan kijken naar mijn foto's. Dat is wel iets wat je leert als je veel fotografiecursussen, opleidingen doet. Je moet altijd je portfolio laten zien, of je mooiste foto's, of wat dan ook. En dan word je gewoon, ja, niet persoonlijk, maar je wordt altijd een beetje afgebrand. En toen dat in het begin was, ik de eerste keer mijn foto's aan iemand liet zien,

Toen neem je vijf beste foto's mee, noem maar wat. En ja, dan kom je daar binnen van, dit zijn mijn beste foto's. En dan is daar allemaal kritiek op. Want je kan altijd kritiek vinden op iets creatiefs. En toen zat ik letterlijk met zweet op mijn voorhoofd, zat ik daar van, jeetje, wat vertel je allemaal over mijn foto's? En nu heb ik echt zoiets, als je met leuke kritiek komt, of ze weten ook een beetje wat ik zoek natuurlijk. Dus dan zegt ze ook bijvoorbeeld van, ja, ik...

Ik zie wel dat die reflectie is, het loopt net eigenlijk te lang door en zo. Dan weet ze wel waar ze het over heeft. Dus ik vind het ook fijn dat ik iemand heb die echt eerlijk is en ook kan zeggen als het wel goed is, maar ook kan zeggen van ja het is echt een prachtig foto maar.

Lia Van Beest (54:48)
Ja, dat is ook fijn dat je kan sparren en feedback hebt.

Lyan van Furth (54:52)
En ja, precies. dan moet je wel iemand hebben die je te gunt en eerlijk is. Want anders heb je er natuurlijk niks aan.

Lia Van Beest (55:01)
Nee, nee, precies. Heb je dan ook nog tips voor ondernemers of Instagramfotografen, grote fouten, of die mensen maken bij het fotograferen van eten?

Lyan van Furth (55:15)
Nou, ik een veel voorkomende fout vindt, is dat men kijkt naar esthetiek. dan heb ik het bijvoorbeeld, een chef heeft drie amuses gemaakt, drie verschillende amuses. die, ze staan achter elkaar op een bordje en dan wordt vaak de voorste scherp geschoten en de rest is dan weggevaagd in de achtergrond. Ziet er esthetisch prachtig uit. Alleen die lieve chef heeft nog twee andere gerechtjes gemaakt.

En die staan er dus waanzig op. Ja, dat vind ik eeuwig zonde. Dan is de foto mooi, maar je vertelt niet het verhaal van de chef. En dat heeft vaak met techniek te maken, te weinig licht en dat soort dingen. Want dan ga je natuurlijk je sluitertijd aanpassen. Je gaat je aperture aanpassen. Dus ja, dan ga je daarmee spelen om die foto toch goed belicht te krijgen. En dan werk je verkeerd om, vind ik. Je moet zorgen dat je genoeg licht hebt, zodat je alles kan doen.

Lia Van Beest (56:16)
Ja, doe je ook wel eens foto's?

Lyan van Furth (56:16)
En dat zie ik vaak

met mensen die uit de hand schieten, maar.

Lia Van Beest (56:20)
Ja, ontdoe je ook wel eens fotostacking dat je op meerdere punten scherp stelt en dan het in één foto verwerkt uiteindelijk in de nabewerking?

Lyan van Furth (56:28)
Dat doe ik

eigenlijk alleen met met portretten doe ik dat wel. Omdat ik dat gewoon mooi vind. Met als ik een ruimte fotografeer dan schiet ik zeg maar meerdere belichtingen die ik dan over elkaar heen kan leggen. Maar met eten doe ik dat eigenlijk niet. Het enige wat ik wel is doe is een op camera op statief zetten en dan kan ik mijn sluitertijd bijvoorbeeld gewoon.

Lia Van Beest (56:32)
Mhmm.

Lyan van Furth (56:56)
langzamer zetten en dan krijg ik wat meer licht.

Lia Van Beest (57:02)
We gaan even naar de toekomst van de foodfotografie, want de wereld is in beweging met alle artificial intelligence toestanden. Heeft het ook nog invloed op de foodfotografie? Hoe zie je de toekomst daar?

Lyan van Furth (57:12)
Ja.

Ja, dat denk ik wel. Ja,

zeker wel. Want kijk, de simpele gerechten hoeven niet meer gefotografeerd. Als jij aangeeft, ik wil een sushi roll met zalm bewijs bespreken, dan krijg je die. Dat kan die maken. Maar een gerecht van een chef die opgebouwd is in bepaalde lagen met bepaalde dingen, dat krijg je niet voor elkaar. Ik heb met een bedrijf gewerkt. Bunkr heet dat, zonder er aan het einde alleen een r. En die

Dat is een soort AI-restaurant, maar. En daar heb ik een wedstrijd geschoten met AI. Zeg maar voor het restaurant zelf was dat dan van, oké, ik schiet hem echt en zij gaan hem proberen te... met een prompt proberen te maken. Dan zie je wel, ik zie meteen en de mensen ook, dat dat AI is, omdat het een bepaalde manier van belichten is. Als zij niet mijn foto gebruiken om AI te leren, dan kom je er bijna al helemaal niet.

Dus als je niks hebt is het heel moeilijk om natuurlijk AI te vertellen wat hij moet doen, want je kan dat bijna niet uitleggen. Hoe heb je die coquilles gegild? Is die nou door midden gesneden over het dwars of over de lengte? Je kan dat niet uitleggen. En er zitten drie sesamzaadjes bovenop. Het zijn natuurlijk zulke verfijnde dingetjes, maar...

Inderdaad een kroket of een sushi roll of dat soort dingen. Ja, ik denk wel dat we daar wat werk gaan verliezen.

Lia Van Beest (58:47)
Ja, maar dan is het toch niet het gerecht van die chefkok.

Lyan van Furth (58:55)
Nee, dat klopt. daarom noem ik het ook even zo'n all-you-can-eat-sushi-restaurant. Ik heb het niet over een Okura waar ze zelf hun sushis maken. Want dat wil je natuurlijk wel op de foto. Maar gewoon dat soort dingen. Je wil gewoon weten. Ik krijg een rolletje met komkommer en een krabstik erin. Ja, dat is niet zo spannend. En ik snap ook, als jij een bepaalde groentes bijvoorbeeld... Nu werkt dat nog niet zo goed, maar ik kan me voorstellen dat in de toekomst wel.

Lia Van Beest (59:16)
Ja, ja want je

Lyan van Furth (59:25)
dat dat wat makkelijker wordt. Maar interieur, chefs die aan het werk zijn, ingewikkelde gerechtjes, dat soort dingen, kan helemaal niet. Hoe ga je ook uitleggen wat voor soort bord daaronder moet? Weet je, dat kan nog helemaal. Misschien dat het ooit zou kunnen, dat weet ik niet, maar dat lijkt mij nog heel ver weg.

Lia Van Beest (59:44)
En ook al die websites met stockfoto's en dat soort dingen, die zullen daar ook wel last van hebben. Want je kan het zelf gaan laten genereren, bij wijze van.

Lyan van Furth (59:52)
ja.

Ja,

en helemaal als je dingen soms wil ontwerpen en je wil dingen wazig in de achtergrond hebben of wat dan ook. je kan gewoon iets genereren en dan ben je er. Ik had laatst een advertentie geplaatst omdat ik hier kwam wonen in het dagblad hier en ik wilde een foto hebben van de kassen hier, omdat hier in Westland al die kassen zijn. Ja, ik ga niet een foto jatten van iemand en ik had geen tijd om naar een kas te gaan, daar foto's te maken. Ja, dat wordt een hele onderneming. Ja, toen heb ik ook met AI iets gemaakt.

wazig in de achtergrond in de advertentie. Ja, is twee minuten werk. Dan heb je gewoon een kwalitatief hogere resolutie foto.

Lia Van Beest (1:00:32)
Dus echt foodfotografie, die zal er nog niet last van hebben. sterrentent of hele, maar afhaals...

Lyan van Furth (1:00:42)
Nou en

hele persoonlijke dingen natuurlijk ook niet. Je kan niet een bruiloft in AI gaan doen. Dat gaat niet. Ik gebruik het wel. Soms schiet ik bijvoorbeeld een restaurant buiten. Er staan bakken voor de deur of die staan bij de buren ofzo. Vroeger moest ik daar heel veel moeite voor doen om dat weg te krijgen. Nu omcirkel ik hem en het bord van de buren is weg. dan lijkt het alsof ze alleen in die straat zitten, bij wijs van spreken.

Lia Van Beest (1:00:47)
Nee.

Ja,

Lyan van Furth (1:01:11)
Je kan natuurlijk wel makkelijker werken.

Lia Van Beest (1:01:11)
nee, dat zijn ook dingen die, dat is ook heel normaal, maar de werkelijkheid veranderen in de zin van dat het niet meer natuurlijk is, dat niet.

Lyan van Furth (1:01:25)
Nee. Ik kan

niet eens een deel van een bord pakken en dat omcirkelen, want dan snapt hij niet wat hij moet doen. Dan zet hij er opeens een spruit neer ofzo. Ik noem maar wat. Ja, dat heeft er helemaal niks aan.

Lia Van Beest (1:01:39)
Dat

is een andere creatieve uiting. We gaan al een beetje naar het einde toe. Ik vind dit een prachtig gesprek. Wat is jouw ultieme droomproject nog, of samenwerking die je nog zou willen realiseren?

Lyan van Furth (1:01:43)
Ja, precies.

Dat zijn er wel een paar. Ik zou heel graag echt nog steeds echt wel mooi verhalend kookboek willen maken met een echt gerenommeerde chef of chefs. Dat is wel echt een droom wat ik graag zou willen. En wat mij heel leuk lijkt als ik bijvoorbeeld, ik noem maar wat een prachtig resort in Indonesië dat ze me uitnodigen om daar alles te mogen fotograferen van het restaurant tot de kamers, alles.

en dat je dan daar ook gewoon voor betaald wordt en dat je dan echt dat mag doen. Nou, dat lijkt mij geweldig. Dat vind ik echt... Kijk, als ik nu bij wijze bespreken een hotel aanschrijf, dan vinden ze het prima als je langs komt om foto's te maken. Maar ja, dat kost dan alleen maar geld. Ik vind het ook echt leuk als het dan echt iets oplevert dat ze mij echt willen hebben om dat te doen. Ja, dat lijkt mij geweldig.

Lia Van Beest (1:02:50)
Ja, super. En hoe kom je daar? En je kunst, wat je aan de muur hebt hangen, dat is denk ik ook nog wel iets wat je verder kan uitrollen.

Lyan van Furth (1:02:55)
Ja, blijven roepen.

Ja, dat is ook iets waar ik graag zou

willen. Alleen dat is zo moeilijk om daar tussen te komen om te weten. Ik ben wel ondernemend, maar ik ben ook niet echt een verkoper type ofzo. Ik ben voornamelijk meer een creatief iemand. Dus ik vind het soms ook moeilijk om mezelf te verkopen.

Lia Van Beest (1:03:09)
Ja.

Je bent niet een figuur met voet tussen de deur en ik ga pas weg.

Lyan van Furth (1:03:28)
Nee, nee dat heb

ik helemaal niet. heb eerder zoiets van nee joh, je hebt wel een hele goede fotograaf, ga gewoon lekker daarmee werken.

Lia Van Beest (1:03:34)
Ja, dat is

niet echt commerciëel. Maar even nog, van waar hangen die foto's dan in Haarlem?

Lyan van Furth (1:03:43)
Ja, dat heet Huis Leyduin

Lia Van Beest (1:03:46)
Oké, goed om te weten. Daar kan je gewoon... Is dat openbaar?

Lyan van Furth (1:03:50)
Ja, daar hangt allemaal leuke kunst.

Ja, je kan daar gewoon naar binnen, want dat is ook een terras, maar het is eigenlijk een soort heel mooi landhuis midden in een bos. Ja, het is prachtig. Ja.

Lia Van Beest (1:04:02)
Dan zouden we zeggen ga er heen iedereen!

Lyan van Furth (1:04:05)
Ja, daar hangen

meer kunstenaars en niet alleen fotografen. zitten allemaal, ja, het zijn eigenlijk een beetje onontdekte kunstenaars. En ik mocht daar ook tussen.

Lia Van Beest (1:04:17)
Dat is helemaal goed.

Zijn er nog dingen waar je op terug wilt komen of nog iets aan toe wilt voegen? Want we hebben wel heel veel besproken moet ik zeggen. Ja, dit is een all in one podcast. Dus als het helemaal prima is dan is het prima.

Lyan van Furth (1:04:26)
We echt veel besproken, ja.

Ja, heel goed.

Nee, ik heb

geen extra opmerking. Ik vond het ook voornamelijk heel gezellig en leuk om dit te doen.

Lia Van Beest (1:04:46)
Ja,

we hadden nog alleen niet een koffietje erbij of wat dan ook. voor de rest vond ik het... Ja, nee, ik vond het echt superleuk dat je er was. En ik hoop dat alles wat je nog op de rol hebt staan, wat je nog wil doen, dat dat allemaal gaat uitkomen. Ik hoop misschien om elkaar nog een keer te zien. Wie weet het op een of andere culinair event of...

Lyan van Furth (1:04:50)
Nee. Nee, echt een gezellige gesprek zo.

Ja.

Ja.

Lia Van Beest (1:05:14)
of wat dan ook. Ik vond het superleuk. Ik hoop dat je het ook leuk hebt gevonden.

Lyan van Furth (1:05:18)
Ja, ik wil jou ook echt bedanken. Ik vind het leuk dat je dit doet en je die moeite neemt.

Lyan van Furth (1:05:36)
Ja, ben ik er weer?

Lia Van Beest (1:05:37)
Ja, hoor.

Lyan van Furth (1:05:38)
Ja, en dat je de moeite neemt om dit ook helemaal op te zetten zo en de vragen helemaal voorbereid en alles. is voor mij heel prettig.

Lia Van Beest (1:05:47)
Oké, nou dankjewel voor dit superleuke compliment en dan wens ik jou ook nog veel succes nogmaals en wie weet tot de volgende. Dankjewel! Oké, dankjewel! Iedereen bedankt voor het luisteren naar deze beeldpraatpodcast. Voor meer informatie kijk dan in de tekst bij deze aflevering. Daarin staat ook een link om de beeldpraatpodcast te ondersteunen.

Lyan van Furth (1:05:56)
Dankjewel.

Lia Van Beest (1:06:16)
Wil je ook een keer te gast zijn, het mij dan weten en wie weet maak ik met jou een volgende aflevering. Wil je niets meer missen, abonneer je dan nu op de Beeldpraat Podcast en zodra er een nieuwe aflevering online staat, word je op de hoogte gebracht. Deze podcast is te beluisteren via alle bekende kanalen, zoals Spotify, etc. Uiteraard kun je mij ook volgen op Facebook, Insta en andere sociale media.

Bedankt voor het luisteren en graag tot de volgende Beeldpraat!

We spreken elkaar. Yes. Ciao ciao. Doeg.

Lia Van Beest (1:06:16)
Wil je ook een keer te gast zijn, het mij dan weten en wie weet maak ik met jou een volgende aflevering. Wil je niets meer missen, abonneer je dan nu op de Beeldpraat Podcast en zodra er een nieuwe aflevering online staat, word je op de hoogte gebracht. Deze podcast is te beluisteren via alle bekende kanalen, zoals Spotify, etc. Uiteraard kun je mij ook volgen op Facebook, Insta en andere sociale media.

Bedankt voor het luisteren en graag tot de volgende Beeldpraat!